تاثیر مکمل غذایی اسپیرولینا (Spirulia Platensis) بر آسیب اکسیداتیو بافتی ماهی کپور معمولی Cyprinus carpio Linnaeus، 1785 در مواجهه با سیانید

آسیب اکسیداتیو ناشی از سیانید می تواند در ایجاد ضایعات بافتی ناشی از مواجهه با دز تحت کشنده سیانید دخیل باشد. در تحقیق حاضر برخی شاخص های وضعیت اکسیداتیو به دنبال مواجهه تجربی با سیانید در بافت های کبد، کلیه، آبشش و مغز ماهی کپور معمولی (C. carpio) مورد ارزیابی قرار گرفت. همچنین اثرات احتمالی مفید جلبک اسپیرولینا در بهبود وضعیت اکسیداتیو و جلوگیری از تغییرات ایجاد شده بررسی گردید. 90 قطعه ماهی کپور معمولی (با وزن تقریبی 60 گرم) به سه گروه 30 تایی تقسیم شدند. گروه 1 به عنوان کنترل در نظر گرفته شد. گروه 2 تحت تاثیر دوزmg/L 0/4 پتاسیم سیانید قرار گرفت و جیره فاقد اسپیرولینا دریافت نمود. گروه 3 طی دوره مواجهه با سیانید پتاسیم (mg/L 0/4)، با غذای حاوی اسپیرولینا پلاتنسیس (10% در جیره) برای مدت 30 روز تغذیه شد. نتایج این تحقیق نشان دهنده افزایش معنی دار میزان مالون دی آلدهید در بافت کبد، کلیه و مغز کپور معمولی به دنبال مواجهه با سیانید بود. علاوه براین مسمومیت با سیانید باعث افزایش گروه های کربونیل پروتئین ها در بافت کبد و کلیه شد، اگرچه این افزایش فقط در کلیه معنی دار بود. مصرف اسپیرولینا در گروه 3 به طور موثری سطوح مالون دی آلدهید را در کبد، کلیه و مغز کاهش داد و همچنین موجب کاهش گروه های کربونیل پروتئین ها در بافت کلیه شد طوری که میزان این پارامترها اختلاف معنی داری با گروه کنترل نداشتند. نتایج مطالعه حاضر نشان می دهد که اسپیرولینا تا حدودی اثر کاهنده بر آسیب اکسیداتیو ناشی از سیانید در بافت های ماهی کپور دارد. براساس نتایج حاضر می توان پیشنهاد نمود که اسپیرولینا می تواند اثرات پیشگیری کننده در موارد مسمومیت با سیانید در ماهی کپور داشته باشد و مصرف مکمل خوراکی آن بخصوص در ماهیانی که در محیط های آبی آلوده زندگی می کنند می تواند اثرات مفیدی داشته باشد.