بررسی تکوین بیضه نوزادان موش های صحرایی متولد از مادران تحت تیمار با داروی ماپروتیلین هیدرو کلراید

ماپروتیلین هیدروکلراید یک مهارکننده باز جذب نوراپی نفرین است که جهت درمان افسردگی استفاده می گردد. در این تحقیق تاثیر ماپروتیلین هیدروکلراید بر تغییرات بافت بیضه و هورمون های گنادوتروپین و تستوسترون در نوزادان موش صحرایی متولد از مادران تحت تیمار با این دارو بررسی گردید.
در این مطالعه تجربی 40 سر نوزاد نر موش صحرایی نژاد ویستار از مادرانی که قبلا در گروه های تجربی 1، 2 و 3 به ترتیب مقادیر 30، 60 و 90 میلی گرم بر کیلوگرم داروی ماپروتیلین هیدرو کلراید در دوره 21 روزه بارداری به صورت خوراکی دریافت کرده بودند به 5 گروه 8 تایی تقسیم شدند. گروه کنترل هیچ دارویی دریافت نکرد. گروه شاهد فقط حلال دارو (آب مقطر) دریافت کرد. بعد از پایان دوره 22 روزه نوزادی گروه ها وزن کشی، و خون گیری از قلب انجام شد و غلظت سرمی هورمون های FSH، LH و تستوسترون به روش رادیوایمونواسی اندازه گیری گردید. بیضه ها از بدن خارج، مقاطع بافتی تهیه و موردمطالعه قرار گرفت.
مصرف داروی ماپروتیلین هیدرو کلراید در مقادیر 60 و 90 میلی گرم بر کیلوگرم نسبت به گروه کنترل باعث کاهش غلظت تستوسترون و افزایش غلظت LH در سطحp<0.05 شده است. میزان هورمون FSH بین گروه های تجربی و گروه کنترل اختلاف معنی داری نشان نداد. بررسی مقاطع بافتی نیز نشان می دهد تراکم اسپرم، تعداد سلول های اسپرماتوگونی، اسپرماتوسیت، اسپرماتید و لیدیگ در گروه های تجربی دریافت کننده مقادیر 60 و 90 میلی گرم بر کیلوگرم از دارو، کاهش معنی داری نسبت به گروه کنترل دارند. همچنین در گروه های تجربی با افزایش دوز، کاهش وزن بدن و بیضه ها در مقایسه با گروه کنترل مشاهده گردید.
مصرف ماپروتیلین هیدروکلراید در دوزهای 60 و 90 میلی گرم بر کیلوگرم به طور معنی داری باعث کاهش غلظت تستوسترون و تضعیف روند تولید سلول های اسپرماتوژنیک و افزایش غلظت هورمون LH می گردد.