بررسی ارتباط میان حضور ژن های کروموزومی و پلاسمیدی کد کننده آنزیم AmpC و نوع نمونه بالینی در سودوموناس آئروژینوزا

نمونه های بالینی مختلف نقش تعیین کننده ای در نوع و نحوه مقاومت ارگانسیم های بیماری زا در برابر درمان دارند. گاهی، حضور برخی ژن های عامل مقاومت آنتی بیوتیکی با نوع نمونه بالینی ارتباط دارد. هدف از این مطالعه بررسی ارتباط میان حضور ژن های کروموزومی و پلاسمیدی کد کننده AmpC و نوع نمونه بالینی در سودوموناس آئروژینوزا می باشد.
در این مطالعه توصیفی-تجربی 114 ایزوله سودوموناس آئروژینوزا، نمونه های بالینی شامل خون، ادرار، ترشحات زخم، زخم بیماران سوختگی از بیمارستان های آموزشی شهر همدان جمع آوری گردید. حضور ژن های AmpC پلاسمیدی و کروموزومی با استفاده از تکنیک Multiplex PCR مورد ارزیابی قرار گرفت.
ژن های AmpC پلاسمیدی نسبت به ژن های کروموزومی در ایزوله های سودوموناس آئروژینوزا بیشتر مشاهد شد. در ژن های AmpC پلاسمیدی ژن FOX با تعداد 29 (37/99 %) 0/037≥p و DHA و با تعداد 5 (6/4%) 0/015≥p و در ژن های AmpC کروموزمی FOX با تعداد 39 (48/75%) 0/001≥p و MOX با تعداد 2 (7/36%) 0/015≥p به ترتیب بیشترین و کمترین فراوانی را داشتند.
نتایج مطالعه نشان داد که حضور ژن های کروموزومی-پلاسمیدی کدکننده آنزیم AmpC با توجه به نوع نمونه بالینی می تواند دارای فراوانی متفاوت باشد.