اثر شیوه های جمع آوری رواناب و ذخیره رطوبت بر رشد و زنده مانی نهال های پیر (Salvadora oleoides) در جنوب شرق جازموریان

پیر (Salvadora oleoides Decne) گونه ای بومی و چندمنظوره است که به فرم درختچه تا درخت در جنوب شرق ایران رویش دارد. این گونه از نظر تولید علوفه، حفاظت خاک و ارزش دارویی جایگاه ویژه ای در پروژه های جنگل کاری و درخت کاری در مناطق گرم و خشک دارد. هدف از پژوهش پیش رو بررسی اثر شیوه های جمع آوری رواناب و ذخیره رطوبت در خاک (بانکت هلالی، تشتک (شاهد)، ورقه های پلاستیکی، خار و خاشاک و کاه و کلش در کف گودال، پلیمرهای سوپرجاذب و ایجاد سایبان) بر استقرار، زنده مانی و رشد این گونه در جنوب شرق جازموریان بود. فاکتورهای مورد بررسی در این آزمایش شامل درصد زنده مانی، ارتفاع، سطح تاج، قطر یقه و شادابی نهال ها بود که در اواسط اسفند 1395 اندازه گیری شد. نتایج نشان داد که ورقه پلاستیکی باعث بهبود درصد زنده مانی و سطح تاج نهال ها شد. ایجاد سایبان باعث افزایش رشد ارتفاعی و ضریب لاغری و کاهش رشد قطری نهال ها شد. در کل می توان گفت که با توجه به درصد زنده مانی و ویژگی رشد نهال ها، تیمارهای ایجاد پوشش پلاستیکی روی سطح گودال کاشت و ایجاد سایبان روی نهال ها مناسب ترین تیمارها برای زنده مانی و رشد نهال های پیر بودند. به نظر می رسد تلفیق دو تیمار ذکر شده در بهبود استقرار و رشد نهال ها موثر خواهد بود.