بررسی وضعیت توسعه سازمانی بر اساس میزان تواناسازی و بازدارندگی ساختار (مطالعه موردی: دانشگاه شهید چمران اهواز)

هدف کلی از انجام این تحقیق پیش بینی وضعیت توسعه ی سازمانی بر اساس میزان تواناسازی و بازدارندگی ساختار سازمانی بوده است. جامعه ی آماری تحقیق شامل مدیران و اعضای هیات علمی دانشگاه شهید چمران اهواز بود. با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای ساده تعداد 243 نفر از اعضای هیات علمی و به روش کل شماری مدیران دانشگاه انتخاب شدند. ابزار تحقیق پرسش نامه ی ارزیابی توسعه ی سازمانی و مقیاس نوع ساختار سازمانی بوده است. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات از آزمون های t وابسته، تحلیل واریانس اندازه گیری های مکرر، ماتریس همبستگی، رگرسیون چندمتغیره و t تک نمونه ای استفاده شده است. یافته های پژوهش نشان داد که توسعه ی سازمانی دانشگاه قلمرو پژوهش از سطح کفایت و کیفیت مطلوب برخوردار نبوده و وضعیت متوازنی ندارد، بعلاوه ساختارهای بازدارنده و تواناساز به یک میزان در این دانشگاه شیوع داشته و نوع ساختار پیش بینی کننده ی معنادار توسعه ی سازمانی است.