ارزیابی مردم شهر تهران از وضعیت سلامتی خود بر حسب جنسیت، تحصیلات و منطقه مسکونی: یک مطالعه جمعیتی

نابرابری بهداشتی همواره در بهداشت عمومی مقوله ای مطرح و مورد توجه بوده و در این زمینه تاکنون مطالعات متعددی انجام شده است. براساس نتایج مطالعات عوامل اقتصادی- اجتماعی از مهم ترین عوامل موثر بر نابرابری های بهداشتی در جوامع هستند. مطالعه حاضر بر آن است تا به بررسی ارتباط بین جنس، تحصیلات و منطقه محل سکونت با میزان سلامت در جمعیت بالاتر از 15 سال شهر تهران بپردازد. مطالعه از نوع مقطعی بوده و نمونه حاضر که شامل 4163 نفر از افراد بالای 15 سال ساکن مناطق 22 گانه شهر تهران بود به روش خوشه ایتصادفی چند مرحله ای انتخاب شده است. میزان سلامت با استفاده از پرسشنامه استاندارد Short Form 36 (SF-36) و سایر اطلاعات مربوط به مشخصات جمعیتی در مصاحبه حضوری افراد سنین بالاتر از 15 سال جمع آوری شد.
میانگین سنی نمونه مورد مطالعه (SD=16) 35.1 و میانگین سال های تحصیل رسمی (SD=4.5) 10 به دست آمد. بر اساس نتایج مطالعه بانوان به طور کلی سطح سلامت خود را نسبت به مردان به میزان پایین تری برآورد کردند (x2=60, p<0.001) همچنین بین سطح تحصیلات و منطقه محل سکونت در برآورد از سطح سلامتی نمونه مورد مطالعه ارتباط معنی داری به دست آمد(p<0.001). به این مفهوم که افراد در سطوح بالاتر تحصیلی نسبت به سطوح پایین تر تحصیلی سطح بالاتری از سلامتی را گزارش کرده اند. سکونت در مناطق مختلف جغرافیایی شهر تهران نیز بر ارزیابی افراد از سطح سلامتشان اثر گذار بوده است(p<0.001). به طور کلی یافته های مطالعه حاضر نشان دهنده آن است که ارزیابی سطح سلامتی در جمعیت به میزان زیادی تحت تاثیر عوامل جمعیتی و اقتصادی- اجتماعی قرار می گیرد.