بیدگنه و نقوش از یاد رفته

دستباف های اصیل جامعه ایرانی مشخص کننده هویت و فرهنگ غنی کشورمان هستند. بافندگان روستایی به واسطه نقوش اصیل و بدیع، عشق و ایمان را در تار و پود دستباف های خود به اسارت گرفته اند. قالی بیدگنه به عنوان جلوه ای از فرهنگ و هنر غنی این مرز و بوم، سال هاست که مورد بی مهری قرار گرفته و به دست فراموشی سپرده شده است. علیرغم وجود سابقه بسیار دیرین قالی بافی در این روستا، تاکنون تحقیق و پژوهش جامعی در زمینه شناسایی و معرفی دستبافت های این منطقه صورت نگرفته لذا به منظور احیاء و جان بخشی دوباره به این هنر ضروری است با نگاهی دقیق تر به عناصر موثر در شکل پذیری آن، ظرفیت های بالقوه موجود را غنا بخشیده و با بررسی عوامل آسیب رسان در جهت رشد و اعتلای آن کوشید. در گام نخست، مطالعات کتابخانه ای و جستجو در پایگاه های اینترنتی نشان داد که تاکنون در این خصوص بجز چند پژوهش جانبی، تحقیق دیگری انجام نگرفته است. در گام بعدی با مطالعات میدانی و نمونه گیری از فرش های بومی منطقه و آسیب شناسی آنها، راهکارها و روش هایی جهت ارتقاء و باز آفرینی قالی این منطقه ارائه گردید.