بررسی اثر بخشی گروه درمانی عقلانی- هیجانی- رفتاری برکاهش استرس (مورد مطالعه: دیرنابینایان 40-20 سال شهرستان مشهد در سال 1391)

هدف مطالعه حاضر بررسی تاثیر گروه درمانی عقلانی – هیجانی– رفتاری (REBT) در کاهش استرس دیر نابینایان بوده است. طرح پژوهش به صورت پیش آزمون – پس آزمون و پیگیری با دو گروه آزمایش و گواه سازمان دهی شده است. پس از انتخاب افراد واجد شرایط، آنان به صورت تصادفی در گروه های آزمایش و گواه جایگزین شدند (30 نفر در هر گروه) و پیش آزمون برای دو گروه اجرا شد. سپس آموزش عقلانی – هیجانی – رفتاری بر روی گروه آزمایش اعمال گردید. پس از اتمام آموزش از دو گروه پس آزمون به عمل آمد و یک ماه بعد نیز از دو گروه مجددا آزمون انجام پذیرفت. جهت جمع آوری اطلاعات پژوهش از پرسشنامه باورهای غیر منطقی IBT و پرسشنامه DASS21 استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها از طریق آزمونهایT و کلیه مراحل تحلیل با نرم افزار SPSS 18 انجام پذیرفت. نمرات گروه آزمایش و گروه گواه در پیش آزمون تفاوت چندانی با هم نداشت، در پس آزمون نمرات گروه آزمایش نسبت به پیش آزمون تفاوت معنی داری داشت، اما در گروه گواه تفاوت معنا دار نبود. این امر بیانگر اثربخشی مداخله ارائه شده می باشد. همچنین با مقایسه نمرات پس آزمون و پیگیری در گروه آزمایش و گروه گواه تفاوت معناداری به دست نیامد و در نتیجه می توان تاثیر مداخله آموزش گروهی REBT را با ثبات ارزیابی کرد. به طور کلی نتایج تحقیق حاضر، حاکی از اثر بخشی مداخله آموزش REBT در کاهش استرس افراد دیرنابینا می باشد.