فراوانی چاقی مرکزی و ارتباط آن با شاخصهای خونی و فشارخون در افراد کاندید آنژیوگرافی الکتیو مراجعه کننده به بیمارستان حشمت شهر رشت در سال 1395

با توجه به ارتباط چاقی شکمی با بروز بیماری های مزمن و اختلال در فاکتورهای بیوشیمیایی، و همچنین نقش قومیت و منطقه جغرافیایی بر ارتباط چاقی با بیماری های مزمن، این مطالعه با هدف تعیین فراوانی چاقی مرکزی و ارتباط آن با شاخصهای بیوشیمیایی و فشارخون در افراد کاندید آنژیوگرافی انجام شد.
این مطالعه مقطعی بر روی 610 فرد 25 تا 75 سال کاندید آنژیوگرافی الکتیو مراجعه کننده به بیمارستان حشمت استان گیلان در سال 1395 انجام گردید. اطلاعات به صورت مصاحبه، بررسی پرونده پزشکی، اندازه گیری فشار خون و شاخصهای تن سنجی شامل وزن، قد و نمایه توده بدن و دور کمر جمع آوری گردید و نمونه خون ناشتا جهت شاخصهای بیوشیمیایی استفاده گردید.تعریف چاقی شکمی بر اساس دور کمر بیشتر از 102 سانتی متر در مردان و بیشتر از 88 سانتی متر در زنان صورت گرفت.
در این مطالعه 348 نفر (57%) چاقی شکمی داشتند. 29% مردان (101 نفر) و 71% زنان (248 نفر) دچار چاقی شکمی بودند و ارتباط معنی داری بین جنسیت و چاقی شکمی مشاهده شد (0/0001=p). کلسترول تام (40±161 در مقایسه با 41±153 میلی گرم در دسی لیتر، 0/04=p)، HDL کلسترول (8/6±44 در مقایسه با 8/2±43 میلی گرم در دسی لیتر، 0/01=p) و هماتوکریت (4/1±39 در مقایسه با 4/4±41 درصد، 0/001= p) در گروه افراد دچار چاقی شکمی به طور معنی داری با گروه افراد غیر چاق اختلاف معنی داری داشت. متغیرهای سن، جنس و شاخص توده بدنی پیشگویی کننده های مستقل چاقی شکمی بودند. شانس چاقی شکمی در خانمها 37 برابر بیشتر بود و با افزایش سن بصورت معنی داری افزایش داشت. با افزایش 1 واحد در شاخص توده بدنی شانس چاقی شکمی 1/25 افزایش داشت.
نتایج این تحقیق نشان دهنده شیوع چاقی شکمی در افراد کاندید آنژیوگرافی الکتیو و ارتباط آن با برخی فاکتورهای خونی می باشد