ارزیابی محیط داخلی بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی مشهد بر مبنای مدل وایزبورد؛ 1395

آگاهی یافتن از وضعیت محیط داخلی بیمارستان ها می تواند نقطه شروع برنامه ریزی جهت بهبود عملکرد بیمارستان باشد. هدف از مطالعه حاضر ارزیابی محیط داخلی بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی مشهد با استفاده از مدل شناخت سازمانی وایزبورد بود.
این پژوهش مقطعی بر روی 360 نفر از کارکنان بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی مشهد در سال 1395 انجام شد. جهت جمع آوری داده ها از پرسشنامه استاندارد وایزبورد استفاده شد. در این پرسشنامه وضعیت هریک از ابعاد هفت گانه و کل محیط داخلی بیمارستان با استفاده از 35 سوال با مقیاس لیکرت هفت گزینه ای سنجیده شد. کسب میانگین امتیاز 4 به عنوان وضعیت خنثی، بیشتر از 4 قوت و کمتر از 4 وضعیت ضعیف در نظر گرفته شد. داده ها با استفاده از روش های آماری توصیفی و آزمون های آماری اسپیرمن، من ویتنی و کروسکال والیس تحلیل شد.
محیط داخلی بیمارستان های مورد مطالعه در بعد ارتباطات در وضعیت ضعیف، در بعد ساختار سازمانی در وضعیت خنثی و در ابعاد هدف گذاری، هماهنگی، رهبری، پاداش، نگرش کارکنان به تغییر و کل در وضعیت قوت ارزیابی گردید. بین ساختار سازمانی با نوع استخدام و بین هدف گذاری و هماهنگی با رسته شغلی رابطه معنادار آماری مشاهده شد. همچنین بین هماهنگی و مکانیسم پاداش با وضعیت تاهل نیز رابطه معنادار آماری مشاهده شد.
به طور کلی وضعیت محیط داخلی بیمارستان های مورد مطالعه در شرایط قوت بود. هر چند که در دو بعد ارتباطات و ساختار سازمانی نیز می توان با اصلاح ساختار سازمانی و تقویت ارتباطات درونی، وضعیت محیط داخلی بیمارستان ها را هر چه بیشتر بهبود بخشید.