اثر رژیم دکستروز بر نقش کافئین در ضبط، تثبیت و فراخوانی حافظه در موش

کافئین به طور وابسته به دوز سبب تقویت یا تضعیف حافظه می شود. همچنین اثرات کاهش فراموشی ناشی از گلوکز در مطالعات قبلی اثبات شده است. مطالعه حاضر به کمک رفتار اجتنابی غیر فعال، به بررسی اثر کافئین بر ضبط، تثبیت و فراخوانی حافظه و نیز تداخل احتمالی گلوکز در آن در موش سفید کوچک (سوری) می پردازد. موش های نر پس از توزین، شماره گذاری و به سه گروه تقسیم شدند. گروه مورد الف: دریافت شوک الکتریکی و تزریق کافئین با دوزهای 25، 50 و 100 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن بدون رژیم دکستروز، گروه مورد ب: دریافت شوک الکتریکی و تزریق کافئین در دوزهای سه گانه با رژیم دکستروز و گروه شاهد (دریافت کننده سرم فیزیولوژی). در تمام گروه ها فاکتور تاخیر در قدم گذاری از سکو به کف سیمی محفظه در آزمون های ضبط، تثبیت و فراخوانی حافظه مطالعه شد. داده ها پس از جمع آوری با تست های غیر پارامتری آنالیز شدند و اختلاف داده ها با P کمتر از 05/0 معنی دار تلقی گردید. کافئین با دوز 25mg/kg باعث افزایش فراخوانی حافظه شد. اما در دوز 100mg/kg نسبت به دوزهای قبلی سبب کاهش فراخوانی حافظه گردید که این کاهش در حضور رژیم دکستروز، به افزایش معنی داری تبدیل شد (P<0.0001). بنابراین در حضور دکستروز اثر منفی کافئین با دوزهای بالا روی حافظه تعدیل می شود.