اصل کرامت انسانی و جایگاه بنیادین آن در شناسایی حقوق شهروندی اصحاب دعوی کیفری

قانون آیین دادرسی کیفری درتمام کشورها ونظام های حقوقی سه هدف عمده عادلانه کردن دادرسی، آسان کردن دادرسی وانسانی کردن دادرسی رادنبال می کند. بحث پیرامون حقوق بشر و کرامت انسانی به یکی از موضوعات مهم در محافل علمی تبدیل شده است. اعلامیه جهانی حقوق بشر از همان ابتدا با رد موضع گیری دولت های اسلامی و اندیشمندان اسلامی مواجه شد. توجه به اصول کلی حقوق کیفری نظیراصل برائت و حاکمیت آن وهمچنین توجه به شان وکرامت انسان ها وحیثیت اشخاص وحرمت حریم خصوصی آن ها ازجمله علل اصلی تدوین آیین دادرسی کیفری می باشد. در واقع موضوعات مطروحه مواردی هستند که باید بعنوان اصول حاکم در تدوین تمام مواد رعایت و مطمح نظر قرار گیرند. تفاوت قائل شدن میان انسان ها در دسته دوم از حقوق انسانی، مغایر عدالت و کرامت ذاتی انسان نیست و همان گونه که افلاطون و ارسطو معتقدند در این قبیل حقوق، عدالت در تناسب است و نه برابری.
در این نوشته سعی بر آن است که به بررسی کرامت انسانی و مبانی و جایگاه آن در شناسایی حقوق شهروندی اصحاب دعوی کیفری پرداخته شود. سوالی که در این نوشته مطرح می شود این است که آیا اصل و جایگاه کرامت انسانی با حقوق شهروندی مطرح در دعوی کیفری رعایت می گردد، بر اساس یافته های تحقیق کرامت انسانی در شناسایی حقوق شهروندی اصحاب دعوی کیفری در برخی وجوه عملی نمی گردد.