تاثیر یک وهله ورزش تناوبی هوازی بر زیرگروه های مونوسیت ها در بیماران مبتلا به سرطان پستان

امروزه ورزش برای بهبود کیفیت زندگی و سلامت عمومی بیماران مبتلا به سرطان پستان قویا توصیه می‏شود. مونوسیت‏ها نقش بسیار مهمی در ایمنی این بیماران ایفا می کنند و درک بهتر پاسخ این سلول‏ها به ورزش می تواند در تجویز هرچه بهتر ورزش در این بیماران کمک کند. هدف این مطالعه بررسی تغییرات زیرگروه های مختلف مونوسیت‏ها در پی یک وهله ورزش تناوبی هوازی در بیماران مبتلا به سرطان پستان است.

ده بیمار مبتلا به سرطان پستان که درمان‏های اولیه آنها حداکثر در طی سال گذشته به اتمام رسیده بود وارد مطالعه شدند. در ابتدا از بیماران یک آزمون قلبی - تنفسی برای برآورد حداکثر اکسیژن مصرفی آنها گرفته شد سپس براساس آن یک ورزش تناوبی با 60% حداکثر بارکاری به دست آمده انجام شد. مونوسیت‏ها قبل، بلافاصله و یک ساعت بعد از آن با فلوسایتومتری مورد بررسی قرار گرفتند. برای بررسی اثر زمان بر تغییرات مونوسیت‏ها و زیر دسته ‏های آن از آزمون فریدمن استفاده شد.
یافته ها: میانگین سنی شرکت‏کنندگان 7.1±59 بود. در پاسخ به ورزش تغییرات معناداری در درصد مونوسیت‏های (p=0.016)CD14+ و (p=0.016) CD14+CD16- مشاهده شد. به این صورت که در ابتدا افزایش(CD14+: 9%، p= 0.314; CD14+CD16-: 5%، p= 0.594) و سپس رو به کاهش (CD14+: -26%، p= 0.015; CD14+CD16-: -28%، p= 0.021) گذاشتند. مونوسیت‏های CD14+CD16+ هم تغییراتی داشتند هر چند این تغییرات از نظر آماری معنادار نبود (p= 0.097).

با توجه به نتایج این مطالعه می‏توان گفت که یک جلسه ورزش تناوبی با افزایش درصد مونوسیت‏های CD14+ و CD14+CD16- بلافاصله پس از ورزش و کاهش آن در یک ساعت بعد همراه است. اما به نظر می رسد مونوسیت‏های CD14+CD16+ پاسخ معناداری به یک جلسه ورزش نمی‏دهند. مطالعات بیشتری لازم است تا عملکرد این تغییرات در پاسخ به ورزش و تاثیر تمرین ورزشی در این بیماران بررسی شود.