حقوق بین المللی و مسئله تروریسم

شورای امنیت سازمان ملل متحد، به عنوان تنها مرجعی است که حق استفاده قانونی از زور در تعاملات بین المللی را داراست، در حالی اختیارات و وظایف خود در مبارزه با تروریسم را گسترش می دهد، که هنوز هیچگونه تلاشی نه از سوی کشورهایی که داعیه دارا بودن مسئولیت جهانی درمبارزه علیه تروریسم بین المللی را دارند، و نه از سوی هیچیک از نهادهای این سازمان، برای ارایه تعریفی مشخص، جامع الاطراف، و فراگیر که با اجماع بین المللی همراه باشد، صورت نگرفته است.
کنوانسیون ممانعت و مجازات تروریسم 1937 (کنوانسیون ژنو 1937) را می توان اولین کنوانسیون بین المللی در خصوص تروریسم دانست. از آن زمان تا کنون نه تنها مفهوم تروریسم دستخوش تغییرات فراوان قرار گرفته، بلکه مکانیسم های بین المللی نیز به همین ترتیب بنیان های مستقل و در عین حال فراگیرتری از حوزه ها و موضوعات را در بر گرفته است. اما علیرغم این موارد، به نظر می رسد روند تحولی ایجاد مکانیسم ها و ساز و کارهای لازم برای تعریف، تبیین، تعیین حدود و مقابله با تروریسم بین المللی در حقوق بین الملل حرکت نسبتا کندی را نسبت به سایر حوزه ها دنبال کرده است.