فرایند شکل گیری اصطلاح «نواقض الاسلام» و کاربرد آن در تالیفات سلفیت نوین

اصطلاح «نواقض الاسلام» به معنای اموری است که ارتکاب آنها موجب ارتداد ‏و خروج شخص از دایره اسلام می شود. این اصطلاح در آیات قرآن، روایات نبوی، ‏سخنان صحابه و تالیفات علمای اهل سنت استعمال نشده است و نخستین فردی ‏که آن را برای موجبات ارتداد به کار برد، محمد بن عبدالوهاب است. وی ده مورد ‏از موارد مهم نواقض الاسلام را نام می برد که از مهم ترین آنها، واسطه قراردادن ‏میان خود و خداست. پیش از او، ابن تیمیه بدون ذکر این اصطلاح و به عنوان ‏مواردی که اسلام را از بین می برد، مصادیق نواقض الاسلام را در تالیفات خود ‏آورده است.‏