آینده پژوهی سرمایه فرهنگی در خانواده ایرانی به روش مدل سازی

آینده پژوهی فراتر از پیش بینی و به معنی هنر شکل دادن به آینده است؛ به آن شکل که آینده را می خواهیم. امروزه تغییرات فناوری و متعاقبا تغییر در دیگر جنبه های زندگی، افزایش روز افزون وابستگی متقابل کشورها و ملل، تمرکز زدایی جوامع و نهادهای موجود که بدلیل گسترش فناوری اطلاعات شتاب بیشتری یافته است، تمایل روزافزون به جهانی شدن به همراه حفظ ویژگی های ملی و فرهنگی و بسیاری عوامل دیگر، لزوم درک بهتر از تغییرات و آینده را برای دولتها و جوامع ایجاب می کند. یکی از مولفه های اساسی برای رویارویی با چالشها، آینده پژوهی است که دانش در برگیرنده تمام جنبه های مطالعه و پژوهش درباره آینده می باشد. آینده پژوهی سرمایه فرهنگی در خانواده از مباحثی است که با توسعه پایدار ارتباط ساختاری دارد. یکی از نیازهای اساسی توسعه یافتگی در هر جامعه، چینش تحولات آینده سرمایه فرهنگی است. به علت پررنگ بودن نقش خانواده در ایران و اهمیت روند تغییرات کارکردهای فرهنگی خانواده، لازم است سرمایه فرهنگی خانواده را بصورت دلخواه آینده پژوهی نمود و مسیر رسیدن به توسعه فرهنگی پایدار را تسهیل کرد. به این منظور، سنجه هایی جهت آینده پژوهی انتخاب و با توجه به وزن آنها، مدل سازی شده است. هدف این مقاله آینده پژوهی سرمایه فرهنگی خانواده با استفاده از روش مدل سازی است. از نظر هدف پژوهش کاربردی و از نظر گردآوری اطلاعات، پیمایشی می باشد. روش پژوهش ترکیبی از روش های کیفی و کمی بوده و برای تجزیه و تحلیل داده ها در سطح آمار توصیفی از نرم افزار23 spss و در سطح آمار استنباطی از نرم افزار PLS[i] استفاده شده است. یافته های پژوهش پس از تحلیل عامل ساختاری، مشخص کننده وزن و اهمیت سنجه هایی در مدل مفهومی شدند تا با برنامه ریزی هایی در جهت ارتقاء آنها، به آینده دلخواه سرمایه فرهنگی در خانواده ایرانی دست یابیم.