ارزیابی فعالیت نئوتکتونیکی بخش بالایی حوضه آبریز خررود با استفاده از شواهد مورفوتکتونیکی

ناحیه مورد مطالعه خررود در استان قزوین با مساحتی بالغ بر 550 کیلومترمربع در طول رودخانه خررود در حد فاصل دو زون ساختاری- رسوبی ایران مرکزی و زون دگرگونی سنندج - سیرجان قرار گرفته است، به طوری که اختصاصات زمین شناسی هر دو زون را در خود دارد. لذا تنوع لیتولوژیک منطقه زیاد است و انواع سنگ های دگرگونه ی تریاس فوقانی و ژوراسیک، سری های ماگمایی ترشیاری، و انواع سنگ های رسوبی آواری و شیمیایی با با سنین متنوع از پالئوزوئیک تا نئوزن در مسیر جریان رودخانه و یا در سطح حوه ی زهکشی مربوط به آن رخنمون دارند. مورفولوژی بسیاری از لندفرم های سطح زمین حاصل برآیند دو دسته عامل هست که گروهی سعی در ایجاد ارتفاعات و ناهموار نمودن زمین دارند و گروهی دیگر سعی در فرسایش و تسطیح همان ناهمواری ها را دارند. با کمک علم مورفوتکتونیک و بررسی شاخص های مورفوتکتونیکی می توان دریافت که در یک منطقه ی خاص اشکال سطح زمین تحت تاثیر کدام عامل ها قرار دارد. مطالعه موردی این موضوع بر روی بخش بالا دست رودخانه خررود در استان قزوین انجام گرفت. با استفاده از مدل ارتفاعی رقومی مرز حوضه ها و زیرحوزه های آبریز مربوط به رودخانه خررود استخراج شد. سپس با کمک داده های ارتفاعی شاخص های گرادیان طولی رودخانه(SL) ، تقارن عرضی حوضه آبریز(T) ، منحنی هیپسومتری و مقدار انتگرال هیپسومتری برای منطقه مورد مطالعه محاسبه گردید. نتایج نشان می دهد بخش بالایی حوضه آبریز خررود منطقه ای است که در ان نیروهای تکتونیکی ارتفاع ساز با عوامل فرساینده به تعادل رسیده اند و منطقه از نظر مورفولوژی به بلوغ خورد رسیده است. علاوه بر این فعالیت نئوتکتونیک منطقه بر اساس این شاخص اندک بوده و منطقه در رده مناطق با فعالیت کم نئوتکتونیکی قرار می گیرد.