پیش بینی مسئولیت پذیری بر اساس هوش معنوی با در نظر گرفتن نقش میانجی تاب آوری

هدف پژوهش حاضر بررسی پیش بینی مسئولت پذیری بر اساس هوش معنوی با در نظر گرفتن نقش میانجی تاب آوری در دانشجویان شهر تهران در سال 1397 بود. روش پژوهش برحسب هدف کاربردی، از نظر روش گرداوری داده ها توصیفی- همبستگی و همین طور از نظر نوع داده کمی بود. جامعه آماری پژوهش کلیه دانشجویان دانشگاه های آزاد شهر تهران بودند که با استفاده از محاسبه حجم نمونه در معادلات ساختاری و روش نمونه گیری تصادفی خوشه ایچند مرحله ای، تعداد 730 نفر به عنوان حجم نمونه انتخاب شد. برای سنجش متغیرهای مورد مطالعه از پرسشنامه های مسئولیت پذیری کالیفرنیا (1951)، هوش معنوی کینگ (2008) و تاب آوری کانر و دیویدسون (2003) استفاده گردید. ارزیابی الگوی پیشنهادی از طریق الگویابی معادلات ساختاری و با استفاده از نرم افزارهای SPSS و Smart-Pls و Amos انجام گرفت. یافته ها نشان دادند که الگوی پیشنهادی از برازش خوبی با داده ها برخوردار بود؛ همچنین همه فرضیه ها مورد تایید قرار گرفتند. آن گونه که نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد، هوش معنوی با نقش میانجی تاب آوری می تواند تاثیر چشم گیری بر مسئولیت پذیری دانشجویان داشته باشد.