بررسی اثر جنسیت زنانه بر زبان در داستان های کوتاه فضیله فاروق و زویا پیرزاد بر مبنای آرای لیکاف

مطالعه رابطه جنسیت زنانه بر زبان گفتاری و نوشتاری از سویی در گستره مطالعات دانش زبانشناسی اجتماعی و از سویی دیگر در قلمرو مطالعات نقد فمنیستی قرار می گیرد تا جایی که برخی از ناقدان فمنیست برای زنان نویسنده قائل به جداسازی یک سبک نوشتار خاص شده اند. برخی از ویژگی های که از آنها به عنوان خصلت های زنانه در نویسندگی نام برده شده به شکل واضحی در مجموعه داستان کوتاه «لحظه لاختلاس الحب» اثر فضیله الفاروق (1967) داستان پرداز الجزایری و مجموعه «سه کتاب» نوشته زویا پیرزاد (1952) نویسنده ایرانی، قابل مشاهده است. جستار حاضر تلاش می کند اثر جنسیت زنانه را بر سبک نوشتار در داستان های این دو مجموعه بر مبنای رویکرد تحلیلی– توصیفی مورد خوانش تطبیقی قرار دهد. به این منظور از الگوی رابین لیکاف؛ زبانشناس اجتماعی به عنوان یک مدل روشمند در مطالعه اثر جنسیت بر زبان، سود برده است. نتایج نشان از آن دارد که جنسیت زنانه آن ها سبب شده، بیشتر تعابیر و کلمات مودبانه و رنگ واژه ها و کلمات با بار عاطفی مربوط به دنیای زنان را به کار ببرند. همچنین گرایش به توصیف جزییات، به کارگیری جمله های تردیدآمیز و استفاده از ابزار و سازوکارهای تاکید که از ویژگی های اساسی سبک نوشتار زنانه در اندیشه لیکاف به شمار می رود، از شاخصه های اصلی، سبک داستان نویسی دو نویسنده است.