ارزیابی و تبیین ابعاد دلبستگی مکانی در خیابان بابا افضل شهر کاشان

دلبستگی مکانی بر پیوندهای محکم مردم و مکان دلالت می کند که از عوامل فردی، اجتماعی و کالبدی تاثیر می پذیرد و بر تامین نیازهای روحی و کیفیت زیست شهری موثر است. هدف این مقاله بررسی میزان دلبستگی مکانی افراد ساکن و غیرساکن به خیابان باباافضل شهر کاشان و تاثیر متغیرهای فردی، مدت اقامت و تامین مایحتاج از این خیابان بر دلبستگی مکانی به آن و روش تحقیق توصیفی تحلیلی است. پس از مطالعه کتابخانه ای و بررسی مبانی نظری موضوع، داده های مورد نیاز به شیوه پیمایشی با استفاده از پرسشنامه جمع آوری و با روش های آماری توصیفی و استنباطی (آزمون های پیرسون، تی و واریانس) با بهره گیری از نرم افزار SPSS تجزیه و تحلیل شد. نتایج نشان می دهد از میان متغیرهای فردی، سواد، درآمد و تاهل بر دلبستگی مکانی موثرند و رابطه بین سکونت یا عدم سکونت و نیز مدت اقامت در محدوده مورد مطالعه با دلبستگی مکانی پاسخگویان به آن از نظر آماری معنادار است. همچنین رابطه معنادار تامین مایحتاج از خیابان باباافضل و دلبستگی مکانی تایید نشد. با توجه به پایین بودن مقدار بعد مشارکت و همذات پنداری با مکان نسبت به سایر ابعاد ارزیابی شده دلبستگی مکانی، تقویت آن از طریق مشارکت و سهیم کردن ذینفعان در ساماندهی محدوده مورد مطالعه می تواند در افزایش دلبستگی موثر باشد.