تغییر رشد و فیزیولوژی گیاه گل داوودی (Chrysanthemum morifolium) در اثر به کارگیری کودهای مختلف

به منظور ارزیابی و مقایسه پاسخ گیاه گل داوودی Chrysanthemum morifolium (یک گیاه زینتی مهم) ، به کودهای مختلف معدنی، نانو کلاته و یا بیولوژیک، تحقیق حاضر در قالب طرح کاملا تصادفی انجام شد. دانه رست ها با سطوح مختلف ورمی کمپوست (0 و 40 درصد) ، نانو کلات روی (0 و 1/0 درصد) و یا سولفات روی (0 و 2/0 درصد) تیمار شدند. تیمارهای نانو روی و سولفات روی به روش اسپری 3 بار بافاصله 2 هفته انجام شد. در مقایسه با شاهد، کودهای بکار گرفته شده، به مقدار معنی داری نرخ رشد و تجمع زیست توده را افزایش دادند و مقادیر بالاتری از سطح برگی و وزن تر و وزن خشک (به ترتیب 41، 39 و 28 درصد) در نمونه های تیمار شده ثبت شد که در بین تیمارها، تیمار هم زمان نانو روی و ورمی کمپوست موثرترین تیمار بود. به کارگیری ترکیبی کودهای بیولوژیک و معدنی منجر به افزایش رنگیزه های فتوسنتزی (حدود 53 درصد) در گیاهان تیمار شده نسبت به شاهد شد. به جز تیمار تنهای سولفات روی، بقیه تیمارها منجر به افزایش معنی دار میزان پرولین برگ (به طور متوسط 51 درصد) در مقایسه با نمونه های شاهد شد. به طور مشابهی، به کارگیری همزمان ورمی کمپوست و نانوروی موجب افرایش محتوای پرولین ریشه حدود 82 درصد شد. بیشترین میزان فنول محلول برگ در گروه Nano Zn-V ثبت شد (3/3 برابر بیشتر از شاهد). بااین وجود، تغییرات فراوان در ریشه فقط در اثر ورمی کمپوست رخ داد (تقریبا 49 درصد). درنتیجه، به کارگیری هم زمان خاکی کودهای بیولوژیک مثل ورمی کمپوست به همراه به کارگیری برگی کودهای نانو می تواند به عنوان یک روش مناسب ازنظر زیست محیطی برای تحریک نرخ رشد و متابولیسم گیاه باشد.