تعهدات و مسئولیت های متصدی حمل و نقل دریایی در کنوانسیون روتردام؛ مطالعه تطبیقی با قانون دریایی ایران، کنوانسیون های بروکسل و هامبورگ

کنوانسیون ملل متحد در مورد قراردادهای حمل » ، مجمع عمومی ملل متحد در دسامبر 2008 را تصویب کرد. کنوانسیون مزبور که به « بین المللی کالاها به صورت کلی یا جزئی از طریق دریا معروف شد در 23 سپتامبر 2009 (اول مهر 1388) منتشر گردید. در صورت « مقررات روتردام » فراگیر شدن ای ن کنوانسیون مسئولیت های متصدیان حمل افزایش و فهرست طولانی مصونیت های آن ها کاهش خواهد یافت. همچنین تعهد متصدیان حمل و نقل در کاربست مراقبت های لازم برای قابلیت دریانوردی کشتی به تمام طول سفر گسترش یافته و دیگر به قبل از حرکت کشتی یا شروع سفر (طبق مقررات لاهه) محدود نخواهد ماند. همچنین با ابداع ایده ی عامل حمل دریایی در این کنوانسیون، تعداد اشخاصی که این احکام بر آن ها اعمال خواهد شد افزایش یافته و آن ها نیز تابع تعهدات و مسئولیت های متصدی حمل و نقل خواهند بود . سقف محدودیت مسئولیت متصدی حمل و نقل نیز به ازای هر بسته یا هر کیلو افزایش خواهد یافت. کنوانسیون روتردام برخلاف کنوانسیون های پیشین یک طرفه، به نفع فرستنده یا متصدی حمل و نقل عمل ننموده است. پیوستن به این کنوانسیون یک بازی برد - برد را، هم برای کشورهای متصدی حمل و هم برای کشورهای فرستنده از قبیل کشور ما به ارمغان می آورد.