اثربخشی آموزش مهارت های ارتباطی در نظم جویی شناختی هیجان نوجوانان دختر دارای اختلال سلوک

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی برنامه آموزش مهارت های ارتباطی در نظم جویی شناختی هیجاننوجوانان دختر دارای اختلال سلوک، طراحی شده است. نخست به مدارس راهنمایی دخترانه استان البرز که در دسترس بوده، مراجعه نموده و در مقطع راهنمایی (محدوده سنی 12 تا 15 سال) ، پرسشنامه اختلال سلوک اجرا شد. پس از این که افراد دارای نمرات بالا در پرسشنامه اختلال سلوک (افرادی که پس از محاسبه ی نمرات تمام مقیاس ها و رسم نیمرخ CBCL، قله ی نیمرخ شان در طیف بالینی قرار گرفت) ، از بین مجموع 90 شرکت کننده انتخاب گشته و تحت مصاحبه ساختار یافته براساس DSM-IV-TR قرار گرفتند، درنهایت 30 نفر که ملاک های ورود به مطالعه را تامین کردند، به عنوان گروه نمونه انتخاب شدند. سپس این 30 نفر به طور تصادفی به دو گروه پانزده تایی آزمایش و کنترل تقسیم گشته و هر دو گروه به نسخه ی فارسی پرسشنامه ی نظم جویی شناختی هیجان (CERQ) پاسخ دادند. گروه آزمایش، آموزش مهارت های ارتباطی را به شکل گروهی دریافت نموده و گروه کنترل هیچ مداخله ای را دریافت نکرد. مداخلات آزمایشی طی 10 جلسه برای گروه آزمایش به اجرا درآمد. در پایان جلسه دهم، مجددا هر 30 شرکت کننده به پرسشنامه ی نظم جویی شناختی هیجان مرحله نخست، پاسخ دادند. نتایج به دست آمده نشان داد که در سطح معناداری 5% خطا، آموزش مهارت های ارتباطی در نوجوانان دختر دارای اختلال سلوک، تغییرات محسوسی در زمینه ی بهبود راهبردهای سازش نایافته نظم جویی شناختی هیجان و یا افزایش راهبردهای سازش یافته نظم جویی شناختی هیجان ایجاد نمی کند.