رابطه رضایت زناشویی والدین با میزان محبوبیت آنان در نزد فرزندان با و بدون آسیب شنوایی

رضایت زناشویی مولفه ای کلیدی در حفظ تعادل زندگی، برقراری سلامت روانی اعضای خانواده و داشتن عملکرد مناسب والدین در تعامل با فرزندان است. پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه رضایت زناشویی والدین با میزان محبوبیت آنان در نزد فرزندان با و بدون آسیب شنوایی انجام گرفت.
پژوهش حاضر از جهت روش، همبستگی به شمار می رود. نمونه این پژوهش در کل 300 نفر می باشد که شامل 50 دانش آموز با آسیب شنوایی و والدین آنان (پدر و مادر) و50 دانش آموز بدون آسیب شنوایی و والدین آن ها (پدر و مادر) ، در مقطع دبیرستان شهر تهران می باشند. روش نمونه گیری برای انتخاب دانش آموزان بدون آسیب شنوایی به صورت تصادفی خوشه ایو روش نمونه گیری برای انتخاب دانش آموزان با آسیب شنوایی نمونه گیری در دسترس است. برای گردآوری داده ها از آزمون مقیاس رضامندی زوجیت افروز و پرسشنامه محقق ساخته «سنجش میزان محبوبیت» استفاده شده است. داده های به دست آمده با استفاده از روش ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون در نرم افزار SPSS نسخه 19 تجزیه و تحلیل شد.
یافته های پژوهش نشان داد که بین رضایت زناشویی و محبوبیت آنان در نزد فرزندانشان رابطه معنادار وجود دارد و از بین خرده مقیاس های رضایت زناشویی، خرده مقیاس رضایت فرزندپروری بهترین پیش بینی کننده محبوبیت والدین است. بر اساس یافته های پژوهش می توان نتیجه گرفت که رضایت زناشویی والدین اهمیت بسزایی بر میزان محبوبیت آنان در نزد فرزندانشان دارد.