بررسی تاثیر شرایط هیدرودینامیک و مورفولوژی رودخانه بهمنشیر بر روی خصوصیات زمین شناسی مهندسی نهشته های سری جزر و مدی بهمنشیر

رودخانه بهمنشیر یک رودخانه جزر و مدی دوسویه در جنوب غربی استان خوزستان می باشد که از رودخانه کارون در محلی به نام سه شاخه حفار (محل اتصال رودخانه های کارون، اروندرود و بهمنشیر) در نزدیکی خرمشهر منشعب شده و بعد از طی مسیری در حدود 80 کیلومتر به خلیج فارس منتهی می گردد. نهشته های عهد حاضری که در امتداد این رودخانه وجود دارند، شامل دو افق رسی می باشند که توسط یک افق ماسه ای- سیلتی از یکدیگر جدا شده اند. این نهشته ها که در یک محیط جزر و مدی ته نشست یافته اند به عنوان سری جزر و مدی بهمنشیر شناخته می شوند. مطالعات هیدرودینامیکی و محیط رسوبی این رودخانه نشان می دهد که جریانات جزر و مدی از طریق رودخانه اروندرود در بالادست و از طریق خلیج فارس در پایین دست وارد رودخانه بهمنشیر می شوند. در منطقه میانی رودخانه نیز به علت مورفولوژی مئاندری آن، شدت انرژی و تراز جزر و مد کاهش پیدا می کند. هدف از این تحقیق بررسی تاثیر شرایط هیدرودینامیکی و مورفولوژیک خاص این رودخانه بر روی خصوصیات زمین شناسی مهندسی نهشته های سری بهمنشیر می باشد. مطالعات انجام شده نشان می دهد که در مناطق بالادست و پایین دست رودخانه به علت حضور جریانات جزر و مدی دوسویه، شرایط رسوبی و محیط شیمیایی تقریبا یکسانی به وجود آمده است که این شرایط سبب ایجاد مشابهت هایی در خصوصیات زمین شناسی مهندسی از قبیل خصوصیات فیزیکی، مکانیکی و شیمیایی نهشته های سری بهمنشیر شده است. همچنین در منطقه میانی رودخانه به علت کاهش شدت انرژی جریان به دلیل مئاندری شدن این قسمت از رودخانه، درصد کانی های رسی نسبت به کانی های غیررسی افزایش یافته است. همین امر موجب شده خصوصیات زمین شناسی مهندسی منطقه میانی رودخانه نسبت به مناطق بالادست و پایین دست آن تغییرات زیادی نشان دهد.