بهینه سازی چند هدفه متوسط زمان سفر در خطوط مترو با در نظر گرفتن توام اثرات مکانی و پراکندگی

تنظیم زمان های پیشروی قطارها (فاصله زمانی میان شروع حرکت دو قطار متوالی) یک مسئله مهم برای شرکت های راه آهن شهری محسوب می گردد. در این مسئله با دو هدف متضاد متوسط زمان سفر مسافران و نرخ پربودن واگن مواجه هستیم. تا کنون روش های مختلف بهینه سازی چندهدفه برای حل این مسئله مورد بررسی قرار گرفته است اما هیچکدام از این رویکردها واریانس اهداف و همچنین همبستگی میان آن ها را در فرآیند بهینه سازی لحاظ ننموده اند. از این رو، این مطالعه یک رویکرد مدل سازی و حل بر اساس شبیه سازی گسسته – پیشامد و متدولوژی سطح پاسخ برای این مسئله ارائه می نماید که نه تنها میانگین اهداف را در یک ناحیه مطلوب قرار می دهد بلکه همچنین سعی می نماید حساسیت آن ها را نسبت به متغیرهای اختلال کمینه کند و در عین حال همبستگی میان اهداف را نیز در نظر گیرد. به منظور بررسی عملکرد رویکرد پیشنهادی، خط 4 مترو تهران مورد ارزیابی قرار گرفته است. نتایج بدست آمده برتری رویکرد پیشنهادی را نسبت به تکنیک های موجود نشان می دهد.