عوامل موثر بر خودکارآمدی مقابله ای سالمندان ساکن در سرای سالمندی

با توجه به افزایش آمار سالمندان ایران بررسی مشکلات روانی این گروه از افراد جامعه اهمیت می یابد و شناسایی عوامل موثر برخودکارآمدی می تواند در کمک به این گروه سنی مورد استفاده قرار گیرد. بر این اساس، پژوهش حاضر با هدف تعیین عوامل موثر بر خودکارآمدی مقابله ای سالمندان ساکن در سرای سالمندی صورت گرفته است.
110 سالمند بالای 60 سال از مراکز نگهداری سالمندان استان آذربایجان شرقی، ایران بصورت تصادفی چند مرحله ای انتخاب گردید. از پرسشنامه کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی (WHOQOL-BREF) ، مقیاس خودکارآمدی مقابله ای (CSES) ، پرسشنامه مقیاس حمایت اجتماعی نوربرگ (NSSQ) و مقیاس ذهن آگاهی (MAAS) برای جمع آوری داده های تحقیق استفاده شد. از روش های آماری تحلیل واریانس مانوا، ضریب همبستگی اسپیرمن و پیرسون و تحلیل رگرسیون برای تحلیل داده ها استفاده شد.
سن و سطح تحصیلات سالمندان با متغیرهای کیفیت زندگی، حمایت اجتماعی، خودکارآمدی مقابله ای ارتباط داشت. زنان نسبت به مردان سالمند از میانگین نمرات بالاتری در متغیرهای ذهن آگاهی، خودکارآمدی مقابله ای (حل مساله و توقف هیجان ناخوشایند) برخوردار بودند (05/0P <). در متغیرهای کیفیت زندگی، حمایت اجتماعی، حمایت خواهی از دوستان و آشنایان تفاوت آماری معنی داری بین زنان و مردان وجود نداشت. خودکارآمدی مقابله ای با کیفیت زندگی همبستگی مثبت 81/0 الی 37/0 داشت (01/0P<). خودکارآمدی مقابله ای با ذهن آگاهی همبستگی مثبت 62/0 و با حمایت اجتماعی همبستگی 36/0 داشت (01/0P<). بر اساس نتایج حاصل از تحلیل رگرسیون گام به گام متغیرهای سلامت روانی از کیفیت زندگی، ذهن آگاهی و سلامت محیط از کیفیت زندگی پیش بینی کننده معنی دار خودکارآمدی مقابله ای سالمندان بودند.