اهمیت استفاده از روش های نوین آبیاری در افزایش اشتغال زایی و توسعه مناطق روستایی

خشک سالی های اخیر لزوم استفاده ار روش های نوین آبیاری و به زیر کشت بردن اراضی دارای محدودیت را بیش از پیش مطرح کرده است. این موضوع به ویژه در مناطق روستایی از اهمیت زیادی برخوردار است. این تحقیق برای مطالعه اثر استفاده از روش های نوین آبیاری بر افزایش سطح زیر کشت در اراضی با محدودیت شوری و قلیائیت خاک برای نوع بهره وری پسته در بخشی از اراضی جنوب استان تهران انجام شد. مطالعات میدانی شامل حفر 10 خاک رخ، 10 مته و انجام 86 نمونه برداری از خاک های منطقه می باشد. با استفاده از داده های کمکی مانند تصاویر ماهواره ای، نقشه های زمین شناسی، پستی و بلندی، اطلاعات هواشناسی و نتایج آزمایشگاهی، اقدام به تهیه نقشه های موضوعی مانند نقشه خاک، طبقه بندی و تناسب اراضی شد. خاک ها در زیرگروه خاک های آبرفتی مناطق خشک طبقه بندی و در غالب سه سری و شش حالت سری خاک تفکیک شدند. مطالعات طبقه بندی اراضی منطقه برای آبیاری با روش های جوی و پشته و حباب ساز انجام شد. ارزیابی تناسب اراضی با استفاده از روش شاخص اراضی اصلاح شده پارامتریک با توجه به روش آبیاری منتخب، برای نوع بهره وری پسته صورت گرفت. نتایج نشان داد که استفاده از روش آبیاری حباب ساز به جای آبیاری ثقلی سبب ارتقاء درجات اراضی از درجه 2 با محدودیت ویژگی های خاک به درجه 1 یا کاهش محدودیت ها (درجه 2 با محدودیت های خصوصیات خاک، پستی و بلندی و زهکش به درجه 2 با محدودیت زهکش خاک) می شود. آبیاری با روش حباب ساز، تناسب اراضی را با توجه به عدم حساسیت به محدودیت های زمین و خاک از جمله پستی و بلندی ها و شوری ارتقاء می دهد (افزایش درجه از غیرقابل استفاده به درجه 2 با محدودیت شوری خاک) یا تعداد و شدت محدودیت ها را کاهش خواهد داد. تغییر روش آبیاری، اگرچه هزینه ها و سطح مدیریت اولیه بیشتری را طلب می کند، اما در درازمدت با افزایش راندمان آبیاری، هزینه های مقدماتی را جبران کرده و عملیات اصلاح اراضی را کاهش می دهد.