بررسی رفتار رشد اقتصادی و بیکاری با تاکید بر قانون اوکان
بیکاری یکی از مهم ترین مشکلات اساسی در اقتصاد کشورهاست. یافتن راه حل برای کم کردن نرخ بیکاری از مهم ترین استراتژی های تصمیم سازان و تصمیم گیران است. در این خصوص رشد اقتصادی به عنوان یکی از راه کارهای کاهش بیکاری بسیار مورد توجه قرار گرفته و در ادبیات اقتصادی، قانونی تحت عنوان قانون اوکان معرفی شده است. این قانون رابطه ی منفی بین نرخ بیکاری و رشد اقتصادی را تبیین می کند. به عبارت دیگر بر اساس یافته های اوکان، یک درصد افزایش در رشد اقتصادی باعث کاهش 3 درصدی در نرخ بیکاری می شود. در دهه ی اخیر مطالعات زیادی در خصوص قانون اوکان انجام گرفته و ضریب اوکان بر اساس مولفه های مختلف مورد ارزیابی قرار گرفته است و نتایج از یک طرف نشانگر آن است که ضریب اوکان در طول زمان از کشوری به کشوری دیگر و از منطقه ای به منطقه ی دیگر متغیر بوده و از طرف دیگر در برهه ای از زمان این قانون نقض شده که بخشی از ادبیات اقتصادی در دنیا روی این موضوع متمرکز شده است. نقض قانون اوکان نشانگر عدم الگوسازی مناسب رفتارهای اقتصادی است. در این مقاله با استفاده از روشی جدید تحت عنوان الگوی ضریب های ثابت و الگوی ضریب های متغیر و همچنین بر اساس آخرین داده های مرکز آمار ایران (فصلی) ضریب های اوکان براورد شده است. نتایج این مقاله نشان می دهد که بیکاری در ایران به بیکاری ساختاری تبدیل، و بیشینه و کمینه رشد مورد انتظار برای اقتصاد ایران در پایان دوره ی مورد بررسی به ترتیب 7٫7 و 1٫2درصد براورد شده است.
نرخ بیکاری ، رشد اقتصادی ، تورم ، قانون اوکان
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.