تدوین ابزار سنجش میزان انطباق محیط سکونت شهری با نیاز شهروندان به فعالیت فیزیکی و کاربست آن در محله حجاب مشهد

رشد شهرنشینی طی دهه‌‌های اخیر، موجب افزایش نابرابری‌‌های بهداشتی، اجتماعی و اقتصادی در مقیاس وسیع بین ساکنان بسیاری از شهرها شده است، از میان مهم‌‌ترین پیامدهای آن، می‌‌توان به کم‌‌تحرکی شهروندان در سراسر دنیا و ایران اشاره نمود. عدم فعالیت فیزیکی، به عنوان یکی از مسایل مهم سلامت عمومی، با محیط سکونت و فعالیت‌‌های روزانه شهروندان در ارتباط است، و از آنجا که معیارهای مشخص و قطعی برای اندازه‌‌‌‌گیری آن در محیط شهری وجود ندارد، لذا جهت سنجش نحوه تاثیرگذاری فعالیت فیزیکی بر کیفیت محیط سکونت شهری، تدوین معیارهایی ضروری به نظر می‌‌رسد. بدین منظور معیارهای بدست آمده از مطالعات نگارندگان، در قالب چارچوب نظری، ابزار سنجش را مشخص نمود. بر این اساس، هدف پژوهش حاضر نخست، تدوین ابزار سنجش کیفیت محیط سکونت شهری با تاکید بر فرصت‌‌های فعالیت فیزیکی و سپس بررسی معیارهای حاصل در محدوده مطالعاتی (محله حجاب مشهد) می‌‌باشد. پژوهش حاضر توصیفی - تحلیلی است، لذا گردآوری مبانی نظری با استفاده از مطالعات کتابخانه‌‌ای صورت گرفته و در ادامه از طریق تدوین پرسشنامه، ابزار بدست آمده در محله حجاب مورد ارزیابی قرار گرفت و داده‌‌های حاصل با استفاده از نرم افزار spss تجزیه و تحلیل آماری شد. با توجه به نتایج، تحلیل عاملی تایید می‌‌کند که اولا، موضوع فعالیت فیزیکی شهروندان از چهار متغیر عملکردی، دسترسی، اجتماعی و
زیبایی‌‌شناختی تاثیر می‌‌پذیرد. ثانیا با توجه به نتایج تحلیل و اندازه تاثیر هر کدام از متغیرها بر متغیر فعالیت فیزیکی می‌‌توان نتیجه گرفت که عامل عملکردی بیشترین تاثیر را بر کیفیت محیط سکونت شهری با تاکید بر فرصت‌‌های فعالیت فیزیکی شهروندان دارد. عامل دسترسی، عامل اجتماعی و عامل زیبایی‌‌شناختی به ترتیب به عنوان دیگر معیارهای موثر بر میزان فعالیت فیزیکی شهروندان می‌‌باشند.