بررسی تطبیقی زیبایی شناسی تاکید و ادوات آن در زبان و ادبیات عربی و زبان و ادبیات فارسی

زبان مهم ترین ابزار ارتباط و پیوند میان انسان ها برای بیان مفاهیم ذهنی آن ها و مجموعه ای از نشانه هاست که برای پیام رسانی به کار می رود. برای آنکه این پیام ها به راحتی از گوینده به شنونده منتقل شود، گاهی با نشانه هایی همراه می گردد تا شنونده همان پیامی را که مورد نظر گوینده است دریافت کند. یکی از این نشانه ها در زبان عربی و فارسی، «تاکید یا توکید» است که ضمن ایجاد طراوت و زیبایی در ساختار، به اقتضای شرایط گیرنده و فرستنده، گوینده موظف است که از آن به عنوان عنصر اساسی و اثر گذار بهره جوید تا علاوه بر خلق اثری زیبا در ساختار، پیامی شیوا و رسا و موثر را نیز عرضه کند. این پژوهش با تکیه بر روش توصیفی تحلیلی و با رویکرد زیبایی شناختی، می کوشد ضمن ارائه کارکرد نشانه های تاکید به بررسی کاربرد و نقش آن در زبان عربی بپردازد و معادل های آن را در زبان فارسی بررسی کند. یافته های این تحقیق نشان می دهد که اولا برخی از ابزار های تاکید در زبان عربی، در زبان فارسی معادلی مناسب دارند و برخی دیگر مختص زبان عربی یا فارسی اند. و ثانیا انتخاب عبارت یا درجات مختلف تاکید و یا حتی بدون چاشنی تاکید کاملا هوشمندانه، هدفمند، و در خدمت محتوا و به منظور مناسب سازی کلام با نیاز گیرنده پیام و تاثیر گذاری هر چه بیشتر و بهتر در اوست.