ارزیابی پتانسیل روانگرایی خاک منطقه چالوس و نوشهر در اثر وقوع زلزله با استفاده از روش سرعت موج برشیVs ))

روانگرایی یکی از شایعترین اثرات تغییر شکل زمین در اثر وقوع زمین لرزه است و اغلب علت اصلی آسیب و تخریب ساختمانها و زیر ساخت ها میباشد. منطقه مورد مطالعه (گستره چالوس و نوشهر) در نوار ساحلی دریای خزر واقع شده و بر روی مواد سست آبرفتی واقع شده و در طول تاریخ، شاهد زلزله های متعددی بوده است. در این تحقیق، روش سرعت موج برشی (Vs) با به کاربردن 5 رابطه تجربی جهت ارزیابی پتانسیل روانگرایی خاکهای شهرهای چالوس و نوشهر با فرض شرایط بدون سمنتاسیون و با سمنتاسیون مورد استفاده قرار گرفته است. همچنین با توجه به توزیع گمانه های مورد ارزیابی که در قسمت رسوبی گستره مورد مطالعه با سن کمتر از 10000 سال قرار دارند، جوابهای با شرایط بدون سمنتاسیون مورد قبول است؛ آنالیزهای انجام شده نشان میدهد که از میان 46 حلقه گمانه، تحلیل شده، 35 گمانه مستعد روانگرایی هستند که بیشتر آنها در شهرستان نوشهر واقع شده اند. با توجه به مقادیر شاخص پتانسیل روانگرایی بدست آمده در گستره مورد مطالعه بر اساس روش سرعت موج برشی با فرض شرایط بدون سمنتاسیون خاک، 7/8 درصد گستره مورد مطالعه در محدوده 0PL = ، 2/15درصد در محدوده 5>PL >0، 3/41 درصد در محدود 15>PL>5و 8/34درصد در محدوده 15<PL قرار دارند. نظر به این که عمق سطح ایستابی یک پارامتر مهم در روانگرایی خاک میباشد، با توجه به بالا بودن سطح ایستابی، و با در نظر گرفتن پتانسیل بالای لرزه خیزی منطقه، احتمال روانگرایی بالا میرود.