نقش گیرنده های استروژنی هسته پاراژیگانتوسلولاریس جانبی در تعدیل درد القاء شده با فرمالین در موش های صحرایی ماده

از آنجایی که تزریق 17 بتا-استرادیول به هسته پاراژیگانتوسلولاریس جانبی (LPGi) موجب بی دردی می شود و احتمال دارد که این بی دردی به وسیله گیرنده های استروژنی وساطت شود، لذا در این پژوهش نقش گیرنده های استروژنی (هنگام تحریک توسط داروی 17بتا-استرادیول) این هسته در تعدیل درد القاء شده توسط فرمالین، در طی فاز استروس در موش های صحرایی ماده بررسی شده است. در این مطالعه تجربی، 48 سر موش های صحرایی ماده نژاد ویستار (270-200 گرم) به طور تصادفی به 8 گروه تقسیم شدند که شامل گروه کنترل، Sham، نرمال سالین (حلال 17 بتا-استرادیول) ، DMSO (حلال ICI182, 780) ، 17 بتا-استرادیول، آنتاگونیست گیرنده های استروژنی (ICI182, 780, 15&50 nmol) و ICI182, 780/17 بتا-استرادیول بود. با ورود حیوان به فاز استروس، داروها به هسته پاراژیگانتوسلولاریس جانبی (LPGi) تزریق شد؛ پس از 15 دقیقه، 50 میکرولیتر از محلول فرمالین %5 به پنجه پای چپ حیوان تزریق شد و سپس رفتار تکان دادن پای ملتهب ناشی از تزریق فرمالین به مدت یک ساعت بررسی شد. داده ها با استفاده از آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی Tukey تجزیه و تحلیل تحلیل شدند. نتایج نشان داد که طی فاز استروس، تیمار هسته LPGi با 17بتا-استرادیول، رفتار تکان دادن پای ملتهب را در هر دو فاز آزمون فرمالین به طور معنی داری کاهش می دهد (001/0p<). پیش تیمار هسته LPGi با ICI182, 780 از اثر ضد دردی ناشی از 17بتا-استرادیول جلوگیری کرد (001/0p<). بر اساس نتایج این مطالعه، می توان پیشنهاد کرد که تزریق 17بتا-استرادیول به هسته LPGi در فاز استروس بی دردی قوی در موش های ماده القاء می کند که ممکن است به وسیله گیرنده های استروژنی میانجی گری شود.