چارچوبی جهت تحلیل عوامل رفتاری موثر ساکنان ساختمان های مسکونی بر میزان مصرف انرژی

امروزه بهره گیری از راهکار های فناورانه و طراحی معماری غیر فعال جهت شکل گیری ساختمان های مسکونی بهره ور در مصرف انرژی توسعه یافته است، با این حال، کاهش مصرف انرژی در ساختمان ها در حد انتظار به نظر نمی رسد. چرایی بروز این مسئله با ماهیت پیچیده رفتار ساکنان آن ها در مصرف انرژی پیوند می یابد که عامل مهمی برای مرتبط ساختن خلا بین میزان مصرف انرژی پیش بینی شده و واقعی در ساختمان های مسکونی است. این تحقیق با توصیف و تحلیل پیشینه موضوع، به تعریف و توصیف رفتار ساکنان و تاثیر آن در میزان مصرف انرژی، شناسایی عوامل موثر بر آن و ارائه چارچوبی برای تببین فرآیند شکل گیری رفتار ساکنان مبتنی بر عوامل شناسایی شده؛ به منظور ترغیب ساکنان ساختمان های مسکونی بر بروز رفتارهای مرتبط با حفظ انرژی بواسطه محرک ها (عوامل موثر) پرداخته است. یافته های تحقیق نشان می دهند که عوامل اقلیمی، عوامل کالبدی، عوامل فردی- اجتماعی، عوامل زمینه ای و عوامل اقتصادی در شکل گیری رفتار ساکنان در مصرف انرژی موثرند. همچنین، در پژوهش حاضر با تلفیق تئوری های مرتبط با محیط فیزیکی (چارچوب چهارگانه محرک ها- نیاز ها- کنش ها- سیستم ها) و محیط روانی- اجتماعی (تئوری رفتار برنامه ریزی شده) و تئوری شناختی اجتماعی (جهت پیوند عوامل محیطی، فردی و رفتاری) ، عوامل محیط فیزیکی (کالبدی، طبیعی) و فردی- اجتماعی شناسایی شده در قاب واحدی متحد شده اند و به تبیین نقش آن ها در فرآیند شکل گیری عوامل رفتاری موثر ساکنان ساختمان های مسکونی بر میزان مصرف انرژی در قالب مدل پیشنهادی تحقیق پرداخته شده است.