پیش بینی اختلالات رفتاری برونی سازی براساس سبک دلبستگی و رابطه مادر- فرزند در کودکان تیزهوش

پژوهش حاضر با هدف پیش بینی اختلالات رفتاری برونی سازی براساس سبک دلبستگی و رابطه مادر- فرزند در کودکان تیزهوش انجام شد. این پژوهش یک تحقیق همبستگی از نوع مطالعات توصیفی- تحلیلی بود و به روش پس رویدادی اجرا شد. جامعه آماری شامل تمامی کودکان تیزهوش دختر و پسر دبستانی شهر تهران در سال تحصیلی 1396-1395 بود که از بین آن ها، نمونه ای به حجم 60 نفر به شیوه در دسترس انتخاب شدند. ابزار جمع آوری اطلاعات، شامل پرسشنامه سبک میانی دلبستگی هالپرن و کاپنبرگ (2006) و پرسشنامه رابطه مادر- فرزند (1961) و سیاهه رفتاری کودکان آخنباخ (2001) بود. برای تحلیل داده ها و به منظور پیش بینی اختلالات رفتاری برونی سازی براساس سبک دلبستگی و رابطه مادر-فرزند از تحلیل رگرسیون چندگانه به صورت همزمان استفاده شد. یافته های پژوهش حاکی این موضوع هستند که میان حمایت بیش از حد و طرد و سهل گیری بیش از حد مادر با بروز اختلالات رفتاری برونی سازی شده در فرزندان تیزهوش آن ها رابطه ای مثبت و معنادار مشاهده شد. همچنین مشخص شد که رابطه مثبت و معناداری میان وجود سبک دلبستگی آسیب دیده میان مادر-فرزند با بروز اختلالات رفتاری برونی سازی شده در فرزندان وجود دارد. در نتیجه با تغییر سبک دلبستگی و افزایش تعامل مثبت میان مادر و فرزند می توان اختلالات رفتاری برونی سازی را در کودکان تیزهوش دبستانی کاهش داد.