مدل ساختاری سازگاری اجتماعی مذهب محور از طریق سبک های دلبستگی به خدا و سبک های مقابله اسلامی با میانجی گری عمل به باورهای مذهبی در دانشجویان

اهداف: سبک زندگی سازگارانه اجتماعی و آمیخته با اعتقادات دینی، یکی از مهمترین مولفه های مشخص کننده سلامت به شمار می آید و لازم است افراد از مدل و الگوهای مناسبی برای ارتقای زندگی اجتماعی سالم پیروی کنند. از این رو هدف تحقیق حاضر تدوین و ارائه مدل ساختاری سازگاری اجتماعی مذهب محور از طریق سبک های دلبستگی به خدا و سبک های مقابله اسلامی با میانجی گری عمل به باورهای مذهبی در دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد اهواز بود. تحقیق حاضر از نوع تحلیل مسیر بود. جامعه مورد مطالعه این تحقیق کلیه دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد اهواز بودند و نمونه شامل 356 نفر از آنها بود که به روش تصادفی خوشه ایچند مرحله ای انتخاب شدند. ابزار تحقیق شامل چهار پرسشنامه؛ عمل به باورهای مذهبی گلزاری، سبک دلبستگی به خدا روات و پاتریک، سبک مقابله مذهبی پارگامنت و همکاران و سازگاری اجتماعی بل بود. داده های گردآوری شده با استفاده روش مدلیابی معادلات ساختاری و به وسیله نرم افزار AMOS23 تجزیه و تحلیل گردید. مدل مفهومی مورد نظر، از برازندگی مطلوبی برای جامعه هدف برخوردار است. بین سبک دلبستگی ایمن، سبک مقابله مذهبی مثبت و عمل به باورهای مذهبی رابطه مستقیم و معنادار با سازگاری اجتماعی مذهب محور وجود دارد. بین سبک دلبستگی اجتنابی و دوسوگرا و سبک مقابله مذهبی مثبت با سازگاری اجتماعی مذهب محور رابطه معکوس و معنادار وجود دارد. همجنین از نقش واسطه ای عمل به باورهای مذهبی در رابطه بین سبک های دلبستگی به خدا و سبک های مقابله اسلامی با سازگاری اجتماعی مذهب محور حمایت شد. سبک های دلبستگی به خدا و سبک های مقابله مذهبی بصورت مستقیم و با میانجی گری عمل به باورهای مذهبی بصورت غیر مستقیم، نقش موثری در میزان سازگاری اجتماعی مذهب محور افراد ایفا می کنند.