تاثیر محافظتی تمرین تناوبی هوازی با شدت بالا در مقابل سمیت قلبی ناشی از دوکسوروبیسین در رت ها

استفاده بالینی از دوکسوروبیسین (Doxorubicin) ) DOX)، که داروی پرکاربردی در درمان انواع سرطان است، بدلیل سمیت قلبی محدود شده است. با وجود توجه فزاینده به نقش محافظتی فعالیت ورزشی بویژه استقامتی با شدت متوسط در مهار سمیت قلبی ناشی از DOX، مطالعات محدودی در مورد تمرین تناوبی هوازی با شدت بالا (AIT (Aerobic High-Intensity Interval Training) ) و مکانیسم های آن در این زمینه صورت گرفته است. بنابراین، هدف از تحقیق حاضر بررسی تاثیر محافظتی AIT در مقابل تغییرات بیان PGC-1α ناشی از DOX در سلول های قلبی رت ها است. رت های ویستار نر به طور تصادفی به چهار گروه (هر گروه=6) تقسیم شدند: 1) Control؛ 2) DOX (20 میلی گرم/کیلوگرم وزن بدن، داخل صفاقی) ؛ 3) AIT (8 هفته، 7 ست 4 دقیقه ای با 80-90 درصد VO2max مجزا شده با دوره های 3 دقیقه ای 65–75 درصد VO2max) ؛ و 4)AIT+DOX. بررسی میزان بیان PGC-1α با روش RT-PCR انجام شد. از تجزیه و تحلیل واریانس یک طرفه و سپس آزمون تعقیبی توکی برای بررسی آماری داده ها استفاده گردید (α>0/05). القای DOX میزان بیان PGC-1α را در بافت قلب کاهش می دهد (05/0>P). میزان بیان PGC-1α نیز پس از AIT افزایش یافت (05/0>P). همچنین، AIT قبل از القای DOX نیز موجب افزایش میزان بیان PGC-1α در گروهAIT+DOX نسبت به گروه DOX گردید (05/0>P). بنابراین، AIT می تواند موجب مهار تغییرات بیان PGC-1α ناشی از تزریق DOX شود. AIT به عنوان استراتژی غیردارویی مناسب می تواند از قلب در برابر سمیت قلبی ناشی از القای DOX محافظت کند.