اثر دانه گشنیز (Coriandrum sativum) و آلفا-توکوفریل استات در جیره بر عملکرد، ریخت شناسی روده و قابلیت هضم مواد مغذی جوجه های گوشتی

در این پژوهش اثر افزودن دانه گشنیز و آلفا-توکوفریل استات به جیره جوجه های گوشتی بر عملکرد، ریخت شناسی روده کوچک و قابلیت هضم مواد مغذی از سن 1 تا 42 روزگی بررسی شد. تعداد 240 قطعه جوجه گوشتی یک روزه سویه کاب500 در قالب طرح کاملا تصادفی با 4 تیمار، 3 تکرار و 20 قطعه جوجه در هر تکرار توزیع شدند. تیمارها شامل، کنترل منفی (جیره پایه ذرت- سویا بدون افزودنی خوراکی) ، کنترل مثبت (جیره پایه همراه با 250 میلی گرم در کیلوگرم آلفا-توکوفریل استات) و گروه های آزمایشی سوم و چهارم به ترتیب دارای جیره پایه همراه با 3/0 یا 6/0 درصد دانه گشنیز بودند. بر اساس نتایج حاصله جوجه های تغذیه شده با تیمار دانه گشنیز در مقایسه با گروه های کنترل تفاوت معنی داری در میانگین افزایش وزن روزانه، خوراک مصرفی و ضریب تبدیل غذایی نداشتند. عمق کریپت و سطح جذبی پرزها در جوجه-های تغذیه شده با جیره حاوی 6/0 درصد دانه گشنیز نسبت به گروه کنترل منفی به طور معنی داری افزایش یافت (به ترتیب 011/0±22/0 و 009/0±66/0 در مقابل 004/0±21/0 و 012/0±60/0 میلی متر و میلی متر مربع). افزودن 6/0 درصد دانه گشنیز در جیره باعث افزایش معنی دار قابلیت هضم پروتئین (به مقدار99/3 درصد) و چربی (به مقدار33/4 درصد) در مقایسه با تیمار کنترل منفی شد. در کل با توجه به نتایج این تحقیق، افزودن دانه گشنیز در سطح 6/0 درصد در جیره جوجه های گوشتی، به دلیل بهبود شاخص های ریخت شناسی روده کوچک و افزایش قابلیت هضم چربی و پروتئین پیشنهاد می شود.