بررسی اثرات سینرژیسم IL-4 وRANKL روی بقا مونوسیت های خون محیطی بیماران مبتلا به ژانت سل گرانولوما

ژانت سل گرانولوما ضایعه شبه تومور واکنشی استخوان فک می باشد که مشخصه آن پرولیفراسیون بافت گرانولیشن دارای سلول های ژانت چندهسته ای فراوان می باشد. با توجه به نقش مهم IL-4 و RANKLدر پاتوزنز بیماری و ایجاد بستر برای مهاجرت سلول های بدخیم به مغز استخوان، در این مطالعه اثرات سینرژیسم این دو فاکتور را در بقا مونوسیت های جدا شده از خون محیطی بیماران مبتلا به ژانت سل گرانولوما در مقایسه با افراد سالم را مورد بررسی قرار گرفت. پس از خون گیری از بیماران مبتلا به ژانت سل گرانولوما و افراد سالم، سلول های تک هسته ای خون محیطی توسط گرادیانت شیب غلظت فایکول استخراج و مونوسیت ها توسط کیت جداسازی مونوسیتی انسانیII جداسازی شدند. مونوسیت های جدا شده به مدت پنج روز با غلظت هایng/ml10, 20 از IL-4 و RANKL تیمار شدند و پس از بررسی های مورفولوژیکی توسط میکروسکوپ اینورت، آزمون MTT روی بقا مونوسیت ها پس از مواجهه با سایتوکاین های مذبور انجام شد. نتایج نشان دهنده تفاوت در بقا مونوسیت ها در مقایسه بین گروه بیمار و گروه سالم پس از طی دوره تیمار بود. از طرف دیگر، در هر دو گروه بیمار و سالم تعداد سلول های تیمار شده در مقایسه با گروه های کنترل فاقد تیمار بیش تر بود که در گروه های تحت تیمار شواهد مورفولوژیکی بیان گر تغییر به نفع تشکیل ژانت سل ها وجود داشت. هر دو فاکتور IL-4 و RANKL موجب افزایش بقا مونوسیت ها در مقایسه با گروه کنترل شده بودند. نتایج مطالعه حاضر، افزایش بقا و هم چنین تعداد مونوسیت های جدا شده از خون محیطی بیماران مبتلا به ژانت سل گرانولوما را توسط فاکتور IL-4 و RANKL همراه با ایجاد مورفولوژی ژانت سل نشان می دهد. این نتایج بیانگر دخالت IL-4 و RANKL در بدخیمی مرتبط با بیماری می باشد.