خودکارامدی در انجام فعالیت بدنی دانش آموزان مقطع متوسطه یک شهرستان فلاورجان

فعالیت بدنی یکی از عوامل مهم حفظ سلامتی و پیشگیری از بیماری های غیر واگیر محسوب می شود. پژوهش حاضر با هدف تعیین وضعیت خودکارامدی و فعالیت بدنی دانش آموزان پسر دبیرستانی شهرستان فلاورجان در سال تحصیلی 96-1395 انجام گرفت. این مطالعه از نوع توصیفی- تحلیلی بود و بر روی 254 دانش آموز پسر مقطع متوسطه اول انجام شد. نمونه ها با روش خوشه ایچند مرحله ای انتخاب شدند و اطلاعات آن ها به وسیله پرسش نامه استاندارد بین المللی فعالیت بدنی (International physical Activity Questionnaire یا IPAQ) و پرسش نامه خودکارامدی فعالیت بدنی جمع آوری گردید. داده ها با استفاده از آزمون های Independent t، همبستگی Pearson، One-way ANOVA و Linear regression در نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. 050/0 > P به عنوان سطح معنی داری داده ها در نظر گرفته شد. میانگین نمره فعالیت بدنی دانش آموزان، 37/2087 ± 36/2630 مت بر کالری در هفته به دست آمد. 2/10 درصد دانش آموزان فعالیت بدنی شدید، 3/52 درصد فعالیت بدنی متوسط و 5/37 درصد فعالیت بدنی ضعیف داشتند. میانگین نمره خودکارامدی، 14/18 ± 26/57 بود. همچنین، ارتباط معنی داری بین خودکارامدی و فعالیت بدنی مشاهده گردید (001/0 > P، 24/0 = r). خودکارامدی و تحصیلات مادر، فعالیت بدنی را به میزان 36/0 پیشگویی کرد. خودکارامدی فعالیت بدنی در تحقیق حاضر، متوسط گزارش گردید. با توجه به این که درک خودکارامد بودن در مورد فعالیت بدنی به عنوان یک عامل درونی بر روی انجام آن تاثیر می گذارد، توصیه می شود با استفاده از استراتژی های خودکارامدی، فعالیت بدنی در دانش آموزان ارتقا یابد.