تصویرسازی های هنری در شعر دینی احمد وائلی با تکیه بر کنایه و مجاز

احمد وائلی یکی از خطیبان و شاعران برجسته معاصر شیعی در عراق است. از عناصر مهم تصویرساز در شعر وائلی، کنایه و مجاز می باشد. وی گونه های مختلف کنایه و مجاز را در شعرش به کاربرده است هرچند که بسامد کاربردی آن نسبت به دیگر صور خیال اندک است. اما آن چه که ملاحظه خواهیم کرد این است که وائلی، به عنوان یک شاعر فرهیخته و آگاه، از تصاویر هنری کنایه و مجاز، جهت دفاع از حریم اهل بیت (علیهم السلام) و بیان ظلم و جور دشمنان ایشان و به عنوان ابزاری در خدمت اندیشه ها و پیام های دینی خویش بهره گرفته است؛ از سوی دیگر تجلی رویکرد های سیاسی و اجتماعی و نتایج فرهنگی در بطن اشعار و نیز استفاده از آیات، احادیث و حکمت های روایی، اشعار وی را آکنده از معانی ژرف و پر بار ساخته است. وی توانسته است با مهارت خاصی میان چالش های موجود در جهان اسلام و اشعار خود، با زبانی خطابی، امروزی و شیوا در قالب شعر سنتی، پیوندی مناسب و امروزی برقرار سازد. این پژوهش بر آن است تا با بهره گیری از روش توصیفی-تحلیلی جلوه های مختلف تصویرگری در شعر دینی احمد وائلی، بر اساس عناصری چون، کنایه و مجاز را مورد تحلیل و بررسی قرار دهد.