بررسی رابطه گونه های فلسفه آموزشی با راهبردهای مدیریت کلاس در بین معلمان مدارس منطقه دهلران

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه و میزان پیش بینی گرایشات فلسفی آموزشی با راهبردهای مدیریت کلاس در بین معلمان مدارس منطقه دهلران است. روش پژوهش از نوع تحقیقات توصیفی- پیمایشی بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه معلمان مدارس متوسطه منطقه دهلران به تعداد 124 نفر است که حجم نمونه با استفاده از جدول مورگان و کرجسی 93 نفر تعیین و با روش نمونه گیری تصادفی انتخاب گردید. ابزار گردآوری اطلاعات درتایج این پژوهش نشان داد که بین گرایشات فلسفه آموزشی با راهبردهای مدیریت کلاس رابطه معنادار وجود دارد و همچنین گونه فلسفی ضرورت گرایی و پایدارگرایی توان پیش بینی مدیریت کلاس استبدادی و مقتدرانه را دارند و گونه فلسفی پیشرفت گرایی و بازسازی گرایی دارای توان پیش بینی مدیریت مقتدرانه، مدیریت دموکراتیک و مدیریت بی بند و بار و گونه فلسفی وجودگرایی توان پیش بینی مدیریت دموکراتیک و بی بند و بار را دارند و همچنین معلمان بیشتر به راهبردهای مدیریت دموکراتیک و تا حدودی بی بندبار در کلاس اعتقاد دارند که این راهبردها نیز ریشه در فلسفه آموزشی پیشرفت گرایی و وجودگرایی دارد.