رابطه بین شیوه های فرزند پروری و الگوهای ارتباطی خانواده با خود تنظیمی دانش آموزان

هدف ازانجام پژوهش حاضربررسی رابطه بین شیوه های فرزند پروری والگوهای ارتباطی خانواده با خود تنظیمی دانش آموزان بود. این پژوهش از نوع کاربردی و برای اجرای آن از روش همبستگی استفاده شده است. جامعه آماری این پژوهش تمامی دانش آموزان دختر پایه ششم ابتدایی شهر داراب درسال 1395 بودند و با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی خوشه ایچند مرحله ای تعداد 150 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه های سبک های فرزندپروری بامریند (1973) ، الگوی ارتباطات خانواده ریچی و فیتزپاتریک (1990) پرسشنامه خود تنظیمی بوفارد (1995) استفاده شد که روایی و پایایی آنها مورد تایید قرار گرفته است. تجزیه و تحلیل اطلاعات حاصل از پرسش نامه ها با استفاده ازآزمون همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه انجام شد. نتایج نشان داد که بین شیوه های فرزند پروری سهل گیرانه و مستبدانه با باورهای انگیزشی رابطه معکوس معنادار وجود دارد،الگوی ارتباطی گفت و شنود با باورهای انگیزشی رابطه مستقیم معنادار دارد،سبک فرزند پروری سهل گیرانه به طور معنی دارقادر به پیش بینی معکوس باورهای انگیزشی می باشد و الگوهای ارتباطی گفت و شنودبه طور معنی دار قادر به پیش بینی مثبت باورهای انگیزشی و الگوهای ارتباطی همنوایی به طور معنی دار قادر به پیش بینی معکوس باورهای انگیزشی می باشند.