نگاه فقه الحدیثی به روایت «من قال یعلم الله لما لا یعلم الله»

علم، از صفات کمال خداوند است و هیچ محدودیتی ندارد. قرآن مجید احاطه علم خداوند را به همه چیز می داند و مکرر تاکید می کند که خدا بر هر چیزی داناست. شیخ صدوق روایتی از امام صادق علیه السلام نقل کرده که می فرماید: «من قال یعلم الله لما لا یعلم الله اهتز العرش إعظاما لله عزوجل‏» ؛ هر کس درباره آنچه خدا نمی داند، بگوید: خدا می داند، عرش خدا به خاطر تعظیم خداوند به لرزه می افتد. ظاهر روایت با دیگر آموزه های قطعی اسلام، تعارض دارد چراکه در اینجا درباره ندانسته های خداوند سخن می گوید. برای مخاطب این سوال مطرح می شود، آیا چیزی هست که خالق هستی از آن بی اطلاع باشد؟ نوشتار حاضر برای نخستین بار، با بررسی روایت در منابع مختلف، این مشکل را پاسخ می دهد. به همین منظور، به نسخه شناسی روایت مذکور پرداخته و اسناد و محتوای روایت را مورد کنکاش قرار داده است. بحث پیش رو در تصحیف، رجال، مشکل الحدیث و فقه الحدیث کاربرد دارد.