بررسی تاثیر تمرینات ثبات دهنده و کنترل آگاهانه بر کینماتیک ترقوه زنان دارای دیسکنزیای کتف

  تحقیقات پیشین نشان دادند که هرگونه تغییر در کینماتیک کتف موجب تغییر در کینماتیک ترقوه و شانه شده و باعث اختلال در عملکرد ربع فوقانی می شود. هدف از انجام تحقیق حاضر، مقایسه تاثیر دو نوع تمرین ثبات دهنده و کنترل آگاهانه بر روی کینماتیک ترقوه دانشجویان دختر دارای دیسکنزیای کتف بود.
مواد و در این مطالعه نیمه تجربی، 44 نفر از زنان دارای دیسکنزیای کتف (الگوی برجستگی زاویه تحتانی و لبه داخلی) بودند که به صورت تصادفی در سه گروه تمرین ثبات دهنده (15 نفر)، کنترل آگاهانه (15 نفر) و کنترل (14 نفر) قرار گرفتند. قبل و بعد از تمرینات، از همه آزمودنی ها جهت بررسی میزان اختلالات در کینماتیک کتف (با استفاده از دستگاه آنالیز حرکتی) آزمون به عمل آمد. سپس، آزمودنی ها به مدت 6 هفته و هفته ای 3 جلسه (هر جلسه به مدت 45 دقیقه) تمرینات ثبات دهنده و کنترل آگاهانه انجام دادند. جهت تجزیه و تحلیل داده ها ابتدا به منظور بررسی درون گروهی از آزمون t وابسته و از آزمون کوواریانس به منظور بررسی تفاوت بین گروهی استفاده شد. پس از یک دروه تمرینات کنترل آگاهانه، نسبت به گروه ثبات دهنده و کنترل، تفاوت معنا داری در میزان زاویه کینماتیک ترقوه در زاویه 90 درجه وجود داشت. تجزیه و تحلیل اطلاعات نشان داد که حرکت بالا رفتن ترقوه در زاویه 90 درجه در گروه تمرینی کنترل آگاهانه (028/0=P) تغییر معناداری داشته است. در حالی که در زوایای دیگر این تغییرات معنادار نبود(05/0<P). همچنین در گروه کنترل اختلاف معناداری در پیش و پس آزمون افراد مشاهده نشد. با توجه به تغییر میانگین داده ها در پیش و پس آزمون هر دو گروه تمرینی می توان اذعان داشت که برنامه تمرینات کنترل آگاهانه و ثبات دهنده موجب بهبود جهت دهی و حرکت ترقوه در افراد دارای دیسکنزیای کتف می شود. یافته های این تحقیق از تاثیرگذاری تمرین درمانی بعنوان ابزاری ایمن برای بهبود کینماتیک ترقوه حمایت کرده و پیشنهاد می شود که تمرینات کنترل آگاهانه و ثبات دهنده بهمراه دیگر برنامه های تمرینی کمربند شانه جهت بهبود کینماتیک کتف و ترقوه در افراد دارای دیسکنزیای کتف استفاده گردد.