تاثیر تمرین تناوبی شدید و کروسین بر استرس اکسیداتیو بافت قلب رت های نر در معرض القاء دوکسوروبیسین

بیماری های قلبی عروقی از دلایل عمده مرگ و میر در دنیا می باشد. استرس اکسیداتیو نقش عمده ای در بروز و توسعه بیماری های قلبی عروقی دارد. فعالیت بدنی وضعیت آنتی اکسیدانی بافت قلب را بهبود می بخشد. هدف از پژوهش حاضر، بررسی سطوح شاخص های اکسیدانی و آنتی اکسیدانی بافت قلب رتهای نر قرارگرفته در معرض دوکسوروبیسین، پس از هشت هفته تمرین تناوبی شدید و مصرف کروسین بود. در یک کارآزمایی تجربی،50 سر موش نرنژاد ویستار(میانگین سنی8 هفته و میانگین وزنی220-200گرم) به صورت تصادفی در 5گروه کنترل سالم(سالین)،دوکسوروبیسین(کنترل بیمار)، دوکسوروبیسین-کروسین، دوکسوروبیسن-تمرین، و دوکسوروبیسین-تمرین-کروسین، قرار گرفتند. گروه های تمرینی، دوره را با انجام2تناوب شدید در هفته اول آغاز و با انجام 8 تناوب شدید در هفته های آخر، به پایان رساندند. پس از 8 هفته سطوح مالون دی آلدئید(MDA)، و فعالیت آنزیم های سوپراکسید دیسموتاز(SOD) و کاتالاز(CAT) در بافت قلبی اندازه گیری شد. از آزمون های تی مستقل، تحلیل واریانس دو طرفه برای تحلیل داده ها استفاده شد(05/0p<). نتایج نشان داد تزریق داروی دوکسوروبیسین با افزایش معنی دار سطح مالون دی آلدئید و کاهش معنی دار فعالیت سوپراکسید دیسموتاز و کاتالاز در گروه های تجربی همراه بود. 8 هفته تمرین تناوبی شدید، کروسین و ترکیبی ازاین دو، به طورمعنی داری این تغییرات را معکوس کرد. مشخص شد بین تاثیر هر کدام از دو متغیر به تنهایی تفاوت معنی داری وجود نداشت، اما ترکیب تمرین و کروسین در مقایسه با هر کدام از آن ها به تنهایی، به طور معنی داری شاخص مالون دی آلدئید را کاهش و فعالیت سوپر اکسید دیسموتاز و کاتالاز را افزایش داد. و این دو اثر همدیگر را تقویت کردند. به نظر می رسد تمرینات منظم تناوبی شدید، مکمل کروسین و یا ترکیبی از این دو می توانند با کاهش سطوح شاخص اکسیداتیو، مالون دی آلدئید، و افزایش فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانی سوپراکسید دیسموتاز و کاتالاز بافت قلب، اثرات محافظتی در برابر آسیب اکسیداتیو بافت قلبی ناشی از دوکسوروبیسین داشته باشد. همچنین به نظر می رسد به کار بردن ترکیبی این دو مداخله راهبرد پیشگرانه و درمانی بهتری نسبت به کاربرد تکی آن هاست.