اثر تعاملی تمرین اینتروال و عصاره اتانولی گیاه پرسیاوشان بر سطوح متالوتیونین ریه موش های نر

هدف از این تحقیق، بررسی اثر تعاملی تمرین اینتروال و عصاره اتانولی گیاه پرسیاوشان بر سطوح متالوتیونین ریه موش های نر بود. بیست وپنج سر موش صحرایی ویستار نر سه هفته ای با میانگین وزن 9 ± 68 گرم پس از دو هفته آشنایی با محیط به طور تصادفی به پنج گروه «کنترل 6 هفته ای، کنترل 9 هفته ای، تمرین 6 هفته ای، تمرین 9 هفته ای و گروه تعاملی تمرین و مکمل پرسیاوشان (6 هفته تمرین اینتروال + 3 هفته مکمل پرسیاوشان)» تقسیم شدند. پس از هفته ششم روزانه 200 میلی گرم عصاره اتانولی گیاه پرسیاوشان به ازای هر کیلوگرم وزن بدن به صورت گاواژ به گروه های مکمل خورانده شد. گروه تمرین اینتروال به مدت شش هفته، 5 جلسه 30 دقیقه ای در هفته با سرعت 15 تا 70 متر بر دقیقه تمرین کردند. در پایان، جهت اندازه گیری سطح متالوتیونین، بافت ریه موش ها خارج شد. داده ها با آنالیز واریانس یک طرفه در سطح %5P≤ تجزیه وتحلیل شد. تمرین اینتروال موجب افزایش معنی دار سطوح متالوتیونین ریه در گروه تمرین 6 هفته ای (%6 ± 0/52) نسبت به گروه های کنترل 6 هفته ای (%4 ± 0/28)، کنترل 9 هفته ای (%5 ± 0/32)، تمرین 9 هفته ای (%4 ± 0/34) و ترکیب تمرین + مکمل پرسیاوشان (%4 ± 0/38) شد. باوجوداین، تعامل تمرین + مکمل پرسیاوشان بر سطوح متالوتیونین ریه موش های نر اثر معنی دار نداشت (%5p>). شش هفته تمرین اینتروال، سطوح متالوتیونین ریه موش ها را به طور معنی دار افزایش داد. احتمالا اثر تعاملی مکمل یاری پرسیاوشان و تمرین اینتروال می تواند با تعدیل سطوح متالوتیونین ریه به کاهش فشار اکسیداتیو ریوی کمک کند.