مقایسه روش های سیستم استنتاج فازی- عصبی تطبیقی (ANFIS)، وزن دهی معکوس فاصله و زمین آمار در تخمین سطح ایستابی (مطالعه موردی: دشت دهگلان، استان کردستان)

افت سطح ایستابی از نظر مدیریتی بسیار اهمیت دارد و می‏تواند تاثیرات منفی مانند نشست زمین، افزایش هزینه برداشت و کاهش کیفیت آب زیرزمینی را در پی داشته باشد. آب زیرزمینی مهم‏ترین منبع تامین آب در دشت دهگلان بوده و برداشت زیاد، سبب کاهش سطح ایستابی در این دشت شده است. این دشت با وسعتی حدود 780 کیلومترمربع، یکی از دشت‏های ممنوعه استان است و با افت سطح آبخوان نزدیک به 37 متر، بین دشت‏های استان بیشترین افت را داشته است. هدف از پژوهش حاضر، مدل‏سازی سطح آب زیرزمینی و مقایسه عملکرد روش سیستم استنتاج فازی- عصبی تطبیقی با روش‏های وزن‏دهی معکوس فاصله، کریجینگ و کوکریجینگ است. به این منظور، از داده‏های سطح ایستابی 44 حلقه پیزومتر دشت دهگلان مربوط به شهریور 1395استفاده شده است. نتایج به دست آمده بیان می کند که رفتار بار هیدرولیکی در قسمت‏های مختلف آبخوان، متفاوت است و در نتیجه به کار‏گیری صرف داده‏های مکانی بار هیدرولیکی برای مدل‏سازی، نتایج رضایت‏بخشی ندارد. سطح ایستابی در دشت دهگلان، با توپوگرافی بیشترین همبستگی را دارد و سیستم استنتاج فازی- عصبی تطبیقی با به کارگیری پارامتر کمکی توپوگرافی دارای 07/0RMSE=، 005/0MSE=، 06/0MAE=، 04/0MBE= و 88/0=R2 بوده و نسبت به سایر روش‏ها عملکرد بهتری داشته است.