دانشجویان سال اول پزشکی از منتورهایشان چه می پرسند: نتایج یک مطالعه 4 ساله

ورود به دانشگاه با توجه به تغییر محیط آموزشی، حجم و سختی دروس و دوری از خانواده باعث به وجود آمدن استرس و تنش در دانشجویان سال اول می شود که می تواند منجر به افت تحصیلی، آسیب های روحی، افسردگی و تغییر سبک زندگی آنان گردد. هدف از این مطالعه بررسی مشکلات دانشجویان پزشکی سال اول، دسته بندی آنها و بررسی سیر این مشکلات در طی یک سال است.

این پژوهش یک مطالعه کیفی-کمی است که در سال های97-1393 انجام شد .جامعه هدف آن گروهی ازدانشجویان سال 3 و 4 پزشکی هستند که به عنوان منتور در برنامه منتورینگ دانشکده شرکت کرده اند. هر 2 هفته در طی سال تحصیلی با منتورها تماس تلفنی گرفته شد و در مورد مشکلاتی که منتی ها (دانشجویان سال اول) مطرح کرده اند و پاسخ هایی که منتورها ارایه داده اند، سوال پرسیده شد و در فرم هایی ثبت شد. با مراجعه به مطالب فرم ها، کدها در مرحله اولیه استخراج گردید و بعد بر اساس مشابهت موردهای موجود بین این کدها، طبقه بندی صورت گرفت و تعداد مطرح شدن مضامین و سیر تغییرات آنها به تفکیک جنسیت گزارش شد.

در طی 4 سال اجرای برنامه، 3420 عدد فرم جمع آوری شد و مورد بررسی قرار گرفت. سوالات و مشکلات دانشجویان سال اول در این مطالعه در 4 گروه مشکلات درسی، روانی-اجتماعی، الگوپذیری و سازمانی طبقه بندی شدند. مشکلات درسی در طول سال بیشترین تعداد سوالات و سپس مسایل روانی-اجتماعی بیشترین را به خود اختصاص دادند. موارد مطرح شدن روانی-اجتماعی و الگوگیری در طول سال افزایش یافت در حالیکه موارد درسی و سازمانی سیر نسبتا ثابتی در طول سال تحصیلی داشتند.

این نتایج ضرورت سیستم حمایتی در زمینه های درسی (تامین منابع علمی مناسب، روش های یادگیری و مطالعه، مدیریت زمان و برنامه ریزی درسی)؛ زمینه های روانی-اجتماعی (افزایش مهارت های مدیریت روابط بین فردی، مدیریت استرس، مهارت تعادل در درس و زندگی شخصی و بهبود فضای خوابگاه ها) و توجه به ایجاد الگوهای مناسب (Role model) برای دانشجویان پزشکی را تاکید می کند.