بررسی ایمنی زایی واکسن پلی توپ کاندید HIV مبتنی بر DNA در مدل موشی و تاثیر رویکردهای استفاده از ادجوانت آلوم و تزریق زیرجلدی بر میزان کارآیی آن

 یکی از چالش های دنیای امروز و یکی از اولویت های بهداشت جهانی، مبارزه با همه گیری بیماری ایدز (AIDS) است. مطالعات نشان داده است که دامنه و وسعت القای پاسخ های ایمنی در برابر HIV و القای همزمان پاسخ های ایمنی خونی و سلولی در افزایش کارآیی واکسن های کاندید HIV بسیار تاثیر گذار است. از این رو، اخیرا رویکردهایی نظیر استفاده از واکسن های پلی اپی توپی و افزودن ادجوانت ها در فرمولاسیون واکسن های کاندید علیه HIV بسیار مورد توجه قرار گرفته است. در این تحقیق، پس از ترانسفورماسیون و تکثیر وکتور بیانی یوکاریوتی pcDNA3.1-tat/pol/gag/env در میزبان پروکاریوتی E. coli (DH5α)، استخراج وکتور و آماده سازی آن انجام شد. سپس واکسن های کاندید DNAای به صورت زیرجلدی، در روزهای صفر، 14 و 28 به موش های ماده رده BALB/c تزریق شده و نهایتا پاسخ های ایمنی خونی و سلولی القاشده توسط آنها ارزیابی شد. نتایج مطالعه نشان داد که واکسن های DNAای مذکور با روش تزریق زیرجلدی به خوبی قادر به القای پاسخ های ایمنی (سلولی و خونی) نبودند. این مشاهده می تواند به دلیل نقص در هر یک از مراحل برداشت وکتور توسط سلول هدف تا بیان و ارایه سطحی اپی توپ ها از یک طرف، یا ناکارآمدی روش تزریق زیرجلدی از طرف دیگر باشد. از این رو، ممکن است سایر روش های تزریق یا رهایش واکسن به همراه استفاده از ادجوانت های مختلف در فرمولاسیون واکسن کاندید، بتوانند پاسخ های ایمنی بهتری را القا کنند.